Söyle Ýstanbul

Söyle Ýstanbul söyle kaç dilde seviyorsun
Haydi söyle kendine kimleri aþýk ettin
Bende yeþeren aþký anlattým biliyorsun
Sen aþkýn kazanýydýn beni hep kaþýk ettin


Aþkýn deðdi kirpiðe kora döndü bakýþým
Acý ektim Marmara anla beni bir anlýk
Her solukta sanadýr bu yüzden hep kaçýþým
Kulaðýmý titretir sesinde ki her ýslýk


Sevdalý sokaklarýn aþýklarý meydanda
Seni yazar kalemim þahlandý mý mýsralar
Kelimeler tükenir güneþ battýðý an da
Zerrem sana ram olur, sabýr kapý aralar


Çamlýca’dan bakýnca her bir yerde özlemim
Yanar bedenim her gün can yanar nefes durur
Susmaz þiirlerime eþlik eder göz nem’im
Bir tarafa hazanýn eþsiz görkemi vurur


Baharýnda baþkadýr ýhlamur kokar her yer
Beni bende bitirir Beyoðlu geceleri
Semahýnýn koynunda gül kokar koklanan ter
Sultan Ahmet’e bir sor yazdýðým heceleri


Ey güneþin vurduðu yedi tepe Ýstanbul
Bilemezsin bende ki neydi bu ruhtan taþan
Seni senle yaþarým kayýptaysam ara bul
Aþkýnla vurulmuþum kalbime aldýn niþan

15 Ocak 2014

Rasim Yýlmaz