Otobüse doðru koþarken hala aklý evdeydi. Son anda yetiþti. Muavin serzeniþte bulundu, “Abla artýk hareket edecektik, çok geç kaldýnýz”. “Kusura bakmayýn, geciktim farkýndayým ama biliyorsunuz trafik” dedi ve valizini verip 6 numaradaki yerine oturdu. Yanýnda daha 19-20 yaþlarýnda genç bir kýz, bir taraftan elinde cep telefonu bir taraftan gözü sevgilisinde, el sallayarak konuþuyordu. “Hadi artýk git aþkým, otobüs kalkýyor, seni seviyorum.” Kendisi ise evliliðine son noktayý koyup koymadýðýndan emin deðil yola koyulmuþtu. Yolculuk boyunca Semra elinde cep telefonu arkadaþýyla mesajlaþýrken, Nevin evden acaba bir mesaj gelir mi diye ara ara telefonuna bakýyordu. Otobüs yol alýrken, gün ýþýðýný karanlýða býrakmaktaydý. Gözlerini yumdu ve bir an kendinden geçti.

31-32 numaralarda yaþlýca bir bey ve haným yan yana oturuyorlardý. Yýllar yüzlerinde derin çizgiler býrakmýþ ama birbirlerine duyduklarý sevgi ve saygý azalacaðýna gittikçe artmýþtý. Ahmet karýsý Emine’ye içecek bir þey isteyip istemediðini sorduðunda Emine huzur içindeki gözleriyle kocasýna bakýp “Yok bir þey istemiyorum” dedi. Ama öyle bir bakýþtý ki bu senden baþka bir þey istemiyorum der gibiydi. Baþýný kocasýnýn omzuna koydu ve uykuya daldý. Ahmet ise muavinin getirdiði kahvesini yudumlarken arada gözü yarým asýrdýr sevdiðindeydi.

9-10 Numarada oturan Selfinaz haným sevgili Kazým’ýný uðurlayalý 2 sene olmuþ, ancak yokluðuna bir türlü alýþamamýþtý. Oðlunu görmek üzere torunu ile yola çýkmýþtý. Selfinaz bu yolu kaç kez Kazým ile gidip geldiklerini düþünürken torunu çoktan uykuya dalmýþtý. Selfinaz torunu Nuray’a kim bilir kaç kez anlatmýþtý Kazým’ý ilk gördüðü ve aþýk olduðu o aný. Tutturmuþtu ben Kazým’dan baþkasýna varmam diye. Hep iki tontondular Nuray’nýn gözünde. Nuray ise hep anneannesi ve dedesinin aþký gibi bir aþký aramýþta yakalayamamýþtý bir türlü.

1 numarada oturan Mehmet askerden daðýtým öncesi niþanlýsýný görmek için yola koyulmuþtu. Yolculuk boyunca sevgili Ceren’ine ulaþacaðý aný düþünmekteydi. Arada telefonundan Ceren’in yüzüne bakýyordu. Ceren uzun kestane saçlarý ve yeþil gözleri ile Mehmet’in gözünün önünde yolculuk boyunca ona arkadaþlýk emekteydi. Yanýndaki yaþlý Ahmet amca “Çok güzel kýz, yavuklun mu?” diye sorunca Mehmet “Evet amca asker dönüþü evleneceðiz" dedi. 2 Numaradaki yaþlý adam “Allah tamamýna erdirsin evladým” dedi. Ahmet ise karýsý Münevver ile tartýþmýþlar o da valizini almýþ Bodrumdaki kýzýnýn evine gitmek üzere yola koyulmuþtu, ancak aklý Münevver’indeydi. Münevver'in romatizma aðrýlarý son günlerde bir hayli artmýþ ve sinirli hali de bu yüzdendi. Ahmet hata yaptýðýnýn farkýndaydý ama maalesef yola koyulmuþtu bir kez. Sabah gün ýþýðý aydýnlanýnca ilk iþi Münevver’i arayýp özür dilemek olacaktý.

3 Numaradaki Emre’nin tayini Ankara'ya çýkmýþ eþi ise Bodrum'da çalýþmaktaydý. Eþ durumundan tayin bekliyorlar ancak evleneli 2 yýlý geçmesine raðmen Elif’in tayini Ankara’ya bir türlü çýkmamýþtý. Bir kýz bebekleri olmuþ bebeðe Emre’nin rahmetli annesinin adýný vermiþlerdi. Zeynep bebek rahmetli babaannesi gibi ela gözlü, sarý kývýrcýk saçlý bir bebekti. Emre bebeði görmeden yapamýyor hem Elif’ini hem Zeynep’ini görmek için her hafta olmasa bile iki haftada bir 12 saatlik yolu tepip Bodrum'a gidip dönüyordu. Her dönüþünde ise aklý, biri mini minicik olan iki sevgilisindeydi. Sevgili Elif'ine ve minik Zeynep'ine ulaþacaðý saatleri saymaktaydý. Yanýnda oturan Necmi ise Van’dan yola çýkmýþ Bodrum’a çalýþmaya gidiyordu. Beþ tane ufak çocuðu Neriman’ýna býrakmýþ, Neriman’ýný ise annesine emanet etmiþti. Neriman “Yerleþ bizi de yanýna al, özlerim, ben sensiz yapamam. Beþ çocukla ne yaparým ben, annen ise fýrsat buldukça beni eziyor biliyorsun” demiþti yolcu ederken kocasýna.

11 ile 12 Numaralarda Canan ile Sevil oturuyorlar, otobüse bindikleri andan itibaren birbirleriyle didiþiyorlardý. Sevil Canan’dan telefonunu oynamak için istiyor, Canan ise vermek istemiyordu. Sevil Canan’ýn kulaðýna eðildi, “Vermezsen telefonunu annemlere Selim’den bahsederim”. Canan istemeye istemeye telefonunu Sevil’e verdi. “Sus sakýn ha” diyordu bir taraftan. Arkalarýnda anneleri ve babalarý oturmaktaydý.

15 ile 16 Numaralarda Nesrin ile Ali oturuyorlardý. Nesrin Ali’ye evlilik yýldönümlerini unuttu diye sitem etmekteydi. Ali kahve isteyip istemediðini sorduðunda “Ýstemiyorum, býrakýrsan sadece uyumak istiyorum” dedi sitemkar bir þekilde. Ali eþinin ellerini ellerinin arasýna aldý ve dudaðýna götürdü. “Tamam aþkým uyumak istiyorsan rahat býrakayým” dedi. Nesrin baþýný Ali’nin omuzlarýna koymak istese de yapmadý, cama dayadý kafasýný. Hala kýrgýn ve kýzgýndý.

17 ve 18 Numaralarda oturan Metin ile Gülay çok mutlu bir þekilde evlerine dönüyorlardý. Gülay 2 yýl kardeþi Ebru’nun evine çok sýk gelip dönmüþ ve hatta uzun misafirlikleri olmuþtu. Ýlk göðüs kanseri dediklerinde tüm dünyasý yýkýlmýþtý. Fakat geçen zorlu süreçte Metin eþini hiç yalnýz býrakmadý. Þimdi ise memesine protez takýlmýþ ve çok baþarýlý bir plastik operasyon geçirmiþti. Her þey sanki 2 yýl öncesine dönmüþtü. Bu zorlu süreçte Gülay’ýn annesi Meliha hep torunun yanýndaydý. Kamil’ini býrakýp hep torunu Iþýl ile ilgilendi. Aile birlik ve beraberlik içinde bu zor süreci küçük Iþýl’a hiç hissettirmedi ve Iþýl sabah kahvaltýsýný annesi, babasý, dedesi ve anneannesi ile birlikte yapacaktý. Iþýl annesi ve babasý için bir resim yapmýþ. Yaptýðý resmi yatak odalarýndaki komidinin üzerine koymuþtu. Gülay annesini telefonla arayýp kýzý Iþýl’ýn ne yaptýðýný sordu. Annesi Iþýl'ýn resim yapýp uykuya daldýðýný, sabah kahvaltýsý için çok heyecanlý olduðunu söyledi.

14 Numarada seyahat eden Yasemin genellikle 14 numarada yolculuk ederdi. 13 Numarayý genelde kimse mecbur kalmayýnca almak istemez, o da yaný boþ yolculuk yapardý. Ancak bu sefer otobüs doluydu. Yanýnda 13-14 yaþlarýnda bir kýz çocuðu yalnýz yolculuk ediyordu. Yasemin çocuðun üzerindeki hýrkanýn ince olduðunu görünce, büzüþen çocuðun üzerine hýrkasýný çýkarýp örttü. Yüzüne baktýðýnda Lale’sini gördü. Lale 12 yaþýndaydý trafik kazasý geçirdiklerinde. Hem Erol hem de Yasemin bu kazadan yara almadan kurtulmuþtu. Ancak Lale’nin narin çocuk vücudu dayanamamýþtý. Günlerce hastanede süren bekleyiþin ardýndan Lale hayata veda etmiþti. 12 yaþýndaydý. Týpký bu kýz gibi iþte. Arabayý Erol kullanýyor ve Yaseminin yavaþ sürmesi ikazýna raðmen hýzlý kullanýyordu. Yasemin deliler gibi aþýk olup evlendiði Erol’u bir türlü baðýþlamadý, eþini her gördüðünde o aný ve yavaþ sürmesi ikazýný hatýrlýyordu. Bir yýl sonra birbirlerini çok sevmelerine raðmen boþandýlar.

19 ve 20 Numaralarda seyahat eden Alp ile Neriman emekli olmuþlar ve geçen Sonbaharda Bodrumdan aldýklarý yazlýkta tadilat yaptýrmýþlardý. Muhteþem deniz manzaralý evlerine ilk defa dinlenmeye gidiyorlardý. Ýkisi de bir Bodrum aþýðýydý. Zaten Bodrum’da tanýþmýþlar ve bu nedenle Bodrum’un hayatlarýnda ayrý bir yeri vardý. Neriman Tunalý’dan evleri için kocaman bir nazar boncuðu almýþ, kýrýlmasýn diye valizlerine koymamýþ, çantasýndaydý. Alp bu koca nazar boncuðunu gördüðünde gülmüþ, “Maviþim senin bu gözlerin varken boncuða mý ihtiyaç duyacaðýz?” demiþti hýnzýrca gülerek.

Devam edecek...

Leyla ÜNAL (26 Ocak 2014)