Hasan
Hazara Hasan
Üç pislik, üç soysuz
Kirlettiler seni
Ve ben
Koruyamadým
Arkamý dönüp
Býraktým tek baþýna
Sen yapmazdýn ayný þeyi
Korurdun beni
Sahip çýkardýn
Bana “Emir sahip” derdin
Sahip deðilim Hasan
Ben sana sahip olamadým
Hazara Hasan
Bahtsýz Hasan
Yazýk bana, tüh bana
Bir taþ atamadým soysuza
Baðýramadým semaya
Sustum Hasan sustum
Konuþamadým Hasan

Kurbanlýk koyun gibi
Baktýn soysuza
Baðýrmadýn, durdun öylece
Tükürmedin soysuza
Hazara Hasan
Bahtsýz Hasan

Yýrtýk gömlek, kanlý pantol
Ve elinde mavi uçurtma
Sessizce uzattýn bana
Konuþmadýn bir daha
Uyudun, bir de hep uyudun
Hazara Hasan
Bahtsýz Hasan

Hatýrladýn mý Hasan
Tepedeki nar aðacýný
Hani Ali’nin býçakla kazýdýðý
“Emir ve Hasan,
Kabil’in Sultanlarý”
Ben artýk
Kabil’in yüz karasý
Hasan, ben artýk
Kabil’in maskarasý

O yaðmurlu günde
Döþeðin sýrtýnda
Çýktýn gittin Kabil’den
Ve geriye
Örselenmiþ bir yürek býraktýn

Hazara Hasan
Bahtsýz Hasan
“ Sahip” þimdi sahipsiz
“ Sahip” þimdi sensiz