sarýlmýþ gölgeler bahçenin ýslak rengine
o mübarek yaðmurda canlanan göz yaþlarýn
dokunaklý bir þarkýnýn çiziði gibi yüreðimi parçalar

sana dokunmasýn istedim zihnimin dikenli telleri
ellerim parçalamasýn ellerindeki sýcaklýðý
ne kadar çok açým sana
ne kadar çok baðlýyým buyurganlýðýna

gözlerim çocuksu bakabilse keþke gayretkeþliðine
çýrpýnýþlarýn olmasa bendeki bu avareliðe
sahiplenmezsen bu kirlenmiþ ruhuma

mutlak bir mutluluk sunar en soðuk gülüþün
paha biçilmez yoldaþlýðýn
sanki asýrlýkmýþ varlýðýn
hep varmýþsýn
hiç yok olmayacakmýþsýn
benmiþsin sen
vicdaným
hareketimin eþzamanlý esintisi

kalbimin derin yankýsý
göðüs kafesimde tutsak nefesim
soluyarak öldürdüm hayallerini
celladýna acýyan ölümsevici kahraman
öldürdüm seni deðil mi?