Bir gece masalýnda mazimizi anarken,
Durulmayan her damla eþlik eder tasama.
Ýçer miydim mezesiz fitil olup yanarken,
Ah o kara gözlerin düþmeseydi masama.

Yýldýzlarda kasavet ay kanýyor nedense,
Baðrýmdaki kirpikler mor kadehin çerezi;
Kapatmýyor gözümü kuþ tüyüne belense,
Dilindeki bergüzar dudaklarda taþ izi.

Yelelenmiþ saçlarýn dönülmeyen seferde,
Göz erimi boþ deniz yoksa gam mý bahane;
Dört duvara çekilen kan pýhtýsý bir perde,
Zaman fecir koynunda baþým aðýr pervane.

Uyanýr seher yeli nefes nefes gül üfler,
Hayallerim saðanak kokusunda bir füsun;
Kaf daðýnýn burcunda baþak uçlu zülüfler,
Kalbimdeki mezarýn taþýnda biten yosun.

Ya mihmandar olsaydýk ya turnada bir telek,
Baþka biterdi masal baþka doðardý güneþ;
Can verirdi bahara bin bir renkli kelebek,
Gönlümde yuva kurmuþ güle dönerdi ateþ.

Osman Öcal