Mikroskobun keþfedilmediði eski dönemlerde bakteri ve virüsler de bilinmezmiþ. O dönemlerde Ýngiliz donanmasýnda görev alan doktorlar ve cerrahlar savaþ esnasýnda yaralanan denizcilerin kol ve bacaklarýný, bazý uzuvlarýný keserek hayata döndürürler ve yaralýlarý bu þekilde tedavi etmeye çalýþýrlarmýþ. Doktorlarýn bu iþlemi yaparken kýyafetlerine ne kadar çok kan, irin, dýþký bulaþýrsa o kadar iyi hekim olduklarýna inanýlýrmýþ. Kýyafetlerine bulaþan bu pis maddeler hekimler için birer övünç kaynaðý olurken bir o kadar da iyi hekim olduklarýnýn göstergesiymiþ.

Savaþ esnasýnda top mermileriyle veya gemilerde kýrýlan ve denizcilerin üzerlerine devrilen direklerden dolayý tayfalarýnýn uzuvlarý kýrýlýr, aðýr yaralanan ve ezilen kol ve bacaklarý kesilerek tedavi edilirmiþ. Cerrahlarýn bu esnada üzerlerindeki kýyafetlere bakteri ve virüs bulaþýr, övünç kaynaðý olarak gördükleri bu kan, irin ve dýþkýlar nedeniyle virüs ve bakteriler bir hastadan diðerine bulaþtýrýlýrmýþ. Hastalar genellikle kesilen organlarýndan ötürü deðil de bulaþtýrýlan enfeksiyonlardan dolayý hayatlarýný kaybederlermiþ. O dönemdeki bilgisizlik ve cehaletleri onlar için birer övünç kaynaðýymýþ.

Cehaletimiz mutluluk kaynaðýmýz olmasýn…

Þefika ÜNAL (3 Nisan 2014)