Ey can
Yýllara sâri susarsýn
Bilmem ki ah u zarýný kime saklarsýn
Nadiren baharsýn, ekseriyette hazanlasýn
O kadar yalnýzsýn ki zemherinin baðrýnda yatansýn

Bir garip görsen
Ýçin kan aðlar, gözlerin akar
Senden daha garip olan bilmem ki kim var
Sualler beni yorar, düþler uykumu bozar, kim anlar
Vakfedilen hal ihsan ve sadakatten uzaksa can yanar

Ne gece, ne gündüz
Senin gönlünde dere, tepe düz
Her dert ve cefa refikin oldukça, bana güz
Gülmedin dünyada, güldürmedin þevk mi sana küs
Faniyiz ve fakat þevk ve muhabbetle O’nu anarýz biz

Ne meczup
Ne de mecnunsun
Med cezir misali belirsiz bir yolcusun
Niçin bu kadar bitap ve yorgunsun, aþktan uzaksýn
Sevdasý olmayan nefesin vicdanýnda titreyen korkusun

Ne söylesem
Birde kendime nazar etsem
Kýrýk aynanýn her halinde hülyadan geçsem
Düþleri derlesem, umudu biçsem, kul olmayý seçsem
O’nun aþkýyla her anýmda inlesem, feryat edip göçsem

Beþer beþ paralýk
Ne hikmetse çakasýndan geçilmiyor
Attýðý nara ve kahkahalar yeri göðü inletiyor
Mahzun ve çilekeþ kimi görsem garip þekilde bakýyor
Görünen insan mý, yoksa leþ kargasý mý izaným þaþýrýyor

Ey can sen, sen ol
Tasattuk ve varlýðýndan geç
Ýnsanlaþma sürecinde oyalanma azmi seç
Akla itibar edilir, ahlakilik bakidir, edepsiz sefildir
Her varlýðýný ve salahiyetini O’nun rýzasýna adanmaya geç

Mustafa CÝLASUN