Ah benim mektubumun pulu, salatamýn marulu, peynirimin tulumu günlüðüm. Nasýlsýn, iyi min? Ekmek derdin yok, aþ derdin yok; oy gullandýðým sandýkta neden o gadar oy iptal edildi derdin yok; Anayasa Mahkemesi’nin gararlarýna saygý duymayan bir baþbakanýn yok; mitinge gidersem tomalar üstüme su fýþkýrtdýrýr, pulisler gaz fiþeði atar, muhalif köþe yazýmdan dolayý baþbakan bana hakaretler yaðdýrýr , üstelik gaste sahibine beni hedef gösterir derdin yok. Dertler hep bizde. Sen iyi olmayacan da ben mi iyi olacam sevgili günlüðüm? Bazen, yemin olsun ki, sana özeniyom. “Keþke ben de, bir günlük olsaydým.” diyom.

Havalar epey ýsýndý, bahar geldi. Sittisivir soðuklarýný da atlattýk mý, gerisi yaz sayýlýr. Oh! Zoba yakmakdan gurtulacam. Zobadan pek býkdým sevgili günlüðüm. Koca kýþ, odun- kömürle uðraþmakla geçti. Memet Amca’n da “Kýþýn, çýtýr çýtýr yanan zobanýn üstünde kestane biþirmek, ömre bedel.” diyo. Eeee, normal. Zobayý ben yakýyom, eziyetini ben çekiyom; sefasýný sürmek Memet Amca’na galýyo. Turp elle mi yoksa belle mi çýkýyo, herifin haberi yok. “Minare yaptýrmayan, yerden bitmiþ sanýr.” derler ya, iþte o hesap. Bilmez bile zoba yakmayý. Bi gün hasdaydým, zoba yakmak ona düþtü. Zobayý yakdýktan sonra hamama gitmek zorunda galdý. O gadar batýrmýþ elini, yüzünü, üstünü baþýný. Demirci çýraklarýna dönmüþ Allah seni inandýrsýn. Yüzü gözü kömür garasý olmuþ. Görsen, “Memet Amca” demezsin de, “Kim bu su, sabun görmemiþ adam?” dersin.

Neyse, geç’em bunlarý. Ben de lâfý pek dolandýrdým. Ne yapayým sevgili günlüðüm; içimi boþaldacak birini hazýr bulmuþken, her þeyi anlatayým. Ýçimde galýp gulunç olacaðýma, sana anlatayým da, olursam gülünç olayým. Dur hele, ne diyecedim ben? Hýh ! Aklýma geldi. Dün akþam misafirimiz vardý. Gomþular gýzlý- erkekli çýkýp gelmiþler, saðolsunlar. Biz gadýnlar, erkeklerden bi kötülük görmediðimiz için, üstelik erkeklerimiz de sapýk falan olmadýklarý için onlardan kaçýp göçmeyiz. Hep birlikte oturduk, sohbet etdik gülüþ çýðrýþ.

Millet bütün dertlerini unutmuþ, “ Cumhurbaþkaný kim olacak?” derdine düþmüþ. Nenize lâzým? Þinciki cumhurbaþkanýnýn ne hayrýný gördünüz de, yenisinden ne bekliyorsunuz? T.Erdoðan, cumhurbaþkaný olmalý mýymýþ, olmamalý mýymýþ? Kimine göre, olmamalýymýþ, yoksa AKP daðýlýrmýþ. Nerde o günler. Kimi der; ” Cumhurbaþkanlýðý, T.Erdoðan’ýn hakký; kimi der; AKP güç gaybeder T. Erdoðan olmayýnca.”…Yani, vatandaþ açýsýndan olaya bakan yok. Herkes baþbakan ve partisinin penceresinden bakýyo konuya.

Bana sordular. ” Sence cumhurbaþkaný kim olmalý? Baþbakan, cumhurbaþkaný olsun mu, olmasýn mý ?” dediler. Sanki benim vereceðim cuvap; cumhurbaþkanlýðý seçimini etkileyecekmiþ gibi. Ben kimim ki? Bizi ýslayýp kazýyan mý var? Ben de, “ T. Erdoðan cumhurbaþkaný olmasýn da kim olursa olsun. Baþbakanlýðýndan ne fayda gördüm ki, cumhurbaþkanlýðýndan ne bekleyim.” dedim. Amanin bazý gomþular bana bi gýzdýlar bi gýzdýlar. Gýzsýnlar, bence hiç sakýncasý yok. Bunlarýn iktidarýndan nemalanan birilerinin, baþbakanýn agubatýymýþ gibi savunma yapmalarýndan daha normal ne olabilir? O gadar yandaþ, o gadar nemalanan vatandaþ yarattýlar ki; bunlarýn sýrtýna dayanmak bile, kendilerini ikdidarda tutmaya yeter. Yetiyo zaten.

Sevgili günlüðüm, ben, T. Erdoðan’ýn cumhurbaþkaný olmasýný gatiyen isdemiyom. Muhalif köþe yazarlarýna “leþ gargalarý”diyen, tv programlarýna ve yargýya müdahale eden, Anayasa Mahkemesinin gararlarýna saygý duymayan, adý yolsuzluða garýþmýþ bakanlarýný ifadeye çaðýran savcýlarý görevden alan, oðlunu ifade vermeye göndermeyip makam arabasýnda poz veren, gazetecilere ve ODTÜ öðrencilerine terörist muamelesi yapan, beþ altý tane gemi sahibi oðlu olan, demokrasiyi amaç deðil araç olan gören, Ýnönü ve Atatürk’e “Ýki ayyaþ” diyen birinden bu memlekete cumhurbaþkaný olmaz- olmamalý.“ Baþbakan oluyor da, neden cumhurbaþkaný olmuyormuþ?” dersen eðer; ben de, “Git onu kendisine oy verenlere sor.” derim. Gerçi, seçimlerde aldýklarý oylarýn gerçek yüzdesi ne gadar, tartýþma götürür. Sandýklarda en az % 4- 5 lik seçim hilesi olduðuna inanýyom. Hele Angara dediler mi, orada duracan. CHP’ye bicik bile oy çýkmayan sandýklarý düþünecen. Ve sonra kendine soracan: “Bu sandýklarda CHP’ye verilen oylar nereye gitti?” Cumhurbaþkaný kim olmalý diye düþüneceklerine, asýl bunlarý düþünsün bizim gomþular.

Ayhhhh! Gonuþdukça, düþündükçe, yazdýkça sinir basdý. En iyisi ben galkayým da iþime gücüme bakayým. Baþýmýzdakilere olan hýrsýmý iþten çýkarýyom zaten sevgili günlüðüm. Ne demiþ atalarýmýz: “Eþeðini dövemeyen, semerini dövermiþ. Biz, eþeðin semerini bile bulamýyoz dövmek için. Ýþde böyle günlüklere döküyoz içimizi. Ýyi ki sen varsýn. Yoksa ben içimi boþaltamayýnca; þiþerdim þiþerdim de sevgili günlüðüm, þiþdiðim yerden patlayýverirdim. “Takdiri ilâhi.” der, geçerlerdi. Allah hepimize sabýr versin demeyecem. Sabrede sabrede bu hale geldik zaten. Allah artýk sabýr vermesin de, akýl fikir versin bu millete. Versin ki, uyansýnlar uykudan.