Günümüzde iletiþim çok kolay ve rahat bir duruma geldi. Özellikle internet olayý, insanlara bu konuda gerçekten büyük hizmet veriyor.
     “Uzak”, “Gizli” diye bir kavram kalmadý neredeyse. Her þey elinizin altýnda, bir týk kadar uzak. Oturduðunuz yerden her türlü bilgiye eriþebiliyor ve dilediðiniz herkese ulaþabiliyorsunuz. Veya baþka bir deyiþle onlar size eriþiyor.
     Günlük olarak her gün elektronik posta adresime göz atarým. Facebook sayfamda da gelen mesajlara mutlaka bakarým. Genelde her gün bir mesaj veya mesajlar gelir.
     Dün, öyle bir mesaj geldi ki, beni çok sevindirdi. Duygulandým, heyecanlandým. Mesaj, Sakarya Pamukova Ýlçesi 75. Yýl Ýlköðretim Okulu’nda görev yapan bayan bir öðretmen arkadaþtan geliyordu. Adý: Ülkü Gazovalý. Kendisi atanmamýþ bir öðretmen. Bu okulda ücretli olarak çalýþýyormuþ.
     Ýnternette yazdýðým tiyatro oyunlarýndan olan “Ormanda” adlý çocuk oyunumu kendi okulunda oynatmak istiyor. Ve bu konuda benden izin istiyor.
     Halk Eðitimi Merkezi’nde Drama kursu açmýþ. Çalýþmayý ve tiyatroyu çok sevdiðini söylüyor.
Mesajda þöyle devam ediyor: “Tiyatroya gönül vermiþ 14 tane çocuðum var. Kursumuz Mart Ayý gibi sona erdi; ancak çocuklar bir tiyatro oynamak için çok istekli idiler.Ve güzel bir metin araþtýrýrken ''Ormanda'' isimli tiyatro metnine rast geldim. Bol, sosyal mesaj içerikli ve çok güzel bir metindi. ‘Çocuklarla ufak bi þekilde oynarýz, biter’ diye düþündüm; ama bu iþ, biraz fazla büyüdü sanýyorum. O yüzden mutlaka ve mutlaka yazara ulaþmam gerektiðini düþündüm. Þimdi sizden izin istiyorum. Ben, bu metinden çok faydalandým, içine müzikler ufak danslar da ekledim tabi ki. Sizin de görmenizi çok arzu ederim, ama izniniz olur mu bilemiyorum. Merakla cevabýnýzý bekliyorum...Bu konuda ben de, çocuklarým da çok hevesliyiz. Siz eðer izin verirseniz çok çok mutlu olacaðýz. Gönül rahatlýðý ile oyunumuzu oynayacaðýz....”
     Bu satýrlar karþýsýnda sevinmemek, duygulanmamak mümkün mü?... Heyecaným, mesajý okudukça artýyordu. Öðretmenimiz, anlatmak istediklerini çok iyi ifade ediyordu. Bu kadar içten gelen bir isteðe “Hayýr” diyebilir miydim? Asla diyemezdim. Zaten benim böyle bir durumdan zerre kadar beklentim olmazdý. Þu ana kadar hiç bir oyunumdan telif ücreti almadým. Almam da... Çünkü uzak bir yerde birilerinin oyunumu oynamasý, beni oralarda sevgi ve saygýyla anmasý, benim için zenginliklerin en büyüðü, mutluluklarýn en güzelidir.
Bu öðretmenimizin mesajýna da anýnda olumlu bir þekilde cevap verdim.
     Biraz sonra bana bir arkadaþlýk isteði geldi. Baktým, bu öðretmenimizdi. Kabul ettim. Uzun uzun konuþtuk, sohbet ettik. Tanýþtýk. Projelerini anlattý. Okulunu tanýttý. Yaptýklarýný sýraladý. Gerçekten çok deðerli, üretken, çalýþkan bir eðitimciydi. Medeni cesareti oldukça yüksek seviyedeydi. Sanýyorum bundan sonra birbirimizden çok þey öðreneceðiz. Bir dost kazandýðýma inandým...
     Tabii bu arada okullarýnýn sitesine girdim. Fotoðraflarýna baktým. Bilgiler aldým. Þirin bir okul. 1911 yýlýnda eðitime baþlamasýna raðmen ilk yazýlý belgeleri 1930 yýlýna ait Diploma defteriymiþ.
Okul, 1937 yýlýna kadar “Akhisar Mektebi” diye anýlýyormuþ. Ahþap okul binasý 1994 yýlýnda yanarak yok olmuþ.
1956 yýlýnda devlet halk iþbirliði ile ortaokul olarak yapýlan binaya öðrenci sayýsý artmasý sonucu 2. Kat ilavesi yapýlmýþ.
1975 yýlýnda ortaokul bugünkü çok programlý liseye taþýnýnca, bina ilkokul olarak kullanýlmaya baþlanmýþ. 1996 yýlýnda 15 derslikli ek bina yapýlarak, okula dahil edilmiþ.
Okuldan bu güne kadar Türkiye’ye bir çok siyasetçi yetiþmiþ: Eski Maliye Bakanlarýndan Ýsmail Rüþtü Aksal, Yýlmaz Ergenekon, Eski Adaalet Bakanlarýndan Þevket Kazan bunlardan bazýlarýymýþ.
     Okul, 1937 yýlýna kadar “Akhisar Mektebi” bu tarihten sonra da “Pamukova Merkez Ýlkokulu” adýný almýþ. 1998 yýlýnda ise “75. Yýl Ýlköðretim Okulu” adýyla hizmet vermeye baþlamýþ. 2012’de Ýlkokul ve Ortaokul olarak ayrýlmýþ.
Þu an okulda, 12 öðretmen, 16 derslik, 1 laboratuvar, konferans salonu ve kütüphanesi var. Ýl merkezine uzaklýðý 38 km. Tam gün eðitim yapýlýyor.
6 Mayýs 2014 tarihinde 75. Yýl Ýlkokulu Tiyatro Kolu, Gazimaðusa Meslek Lisesi Tiyatro Kolu için yazdýðým “Ormanda” isimli çocuk oyunumu oynayacak. Bedenim burada olsa da, gönlüm, orada, onlarla olacak.
Böylece bu öðrenciler, daha bu yaþlarda Kýbrýslý bir yazarýn oyununu oynamakla Kýbrýs’ý tanýmýþ olacaklar. Kýbrýs’a karþý bir sevgi duyacaklar. Týpký þu an, benim onlara karþý duyduðum sevgi gibi...
Dilerim bu sevgi, filizlenir, dal budak salar ve gönüllerinde kökleþir. Hep sevgiyle yaþarlar... Kimbilir, belki de aralarýndan yarýnýn çok büyük, çok ünlü tiyatrocularý çýkar...
Kendilerine büyük baþarýlar diliyorum...