Hani gözgöze gelirdik seninle…
Yani bazen…
Hani gözlerin
“bana öyle bakma yaaa!…” derken
kaçýrýrdý gözlerimden kendini

sen pervasýz gelip giderdin hep
gözlerin bana bakardý
yalandý belki, kandýrmaktý tek amacýn
kanardým…

ýlýk ýlýk gözyaþlarýmla yastýðýmý süslediðim
bazý gecelerde çalardý telefonum
sen arardýn
belki sadece sesimi duymaktý amacýn
belki de herþey öylesine,
ilkine inandýrmak istermiþ gibi
kapatýrdýn her telefonu
inanýrdým…

hani bazen ellerimden tutardýn
býrakmak þartlý…
sýcak elleri býakmak zordu
býrakýrdýn…
içimin acýmasýný istermiþ gibi
acýrdý…
hani gözlerin deðerdi gözlerime…
hani ellerin
bir tek tel kirpiðin
içimde biryerlerde yýldýzlar uçuþurdu
kahrýmdan ölmemi isterdin sen
kahrolurdum…

inceden kar yaðýrdý içime
kapanan yollar temizlenmez
týkanýrdý
gelemezdin
beklememi istermiþ gibi
ben beklerdim…

ayrýlýða
sevginni olmadýðý yerlere
çýk git! dercesine dualar ederdim
gitmezdi…
ufka yaklaþan geminin ardýndan
elimi sallardým sonsuza dek
bekletmek ister gibiydin her zaman beni
beklerdim…

Tüm trenleri yaraladýk…
Artýk tek tel kirpiðin gönlümde bir damlasý
Içimde yýldýzlar uçuþurken yutkunduðumu her aný
Gelir birgün özlersin demiþtim…
Özledin mi?