“HATIRADA KALAN ÞEY DEÐÝÞMEZ ZAMANLA”

Bazý hedefler ulaþýlýncaya kadar geçen zaman zarfýnda hedef olmaktan çýkýyor , bir ýstýrap haline gelebiliyor .
Hedeflediðiniz bir þeye ulaþýncaya kadar zaman geçmiþ oluyor.
Örneðin mahallenin en güzel kýzýna aþýksýnýz ama evlenemiyorsunuz . Bir baþkasý ile evleniyor ve gidiyor mahalleden bir süre sonra eþinden ayrýlýyor ve geri geliyor mahalleye ve tekrar eski günlerdeki gibi olmak istediðini söylüyor.
Ama olmuyor ; çünkü o eski o deðil bir zaman hedef olan þey gitmiþ,
Fahriye abla þiiri bir güzel örnektir :
FAHRÝYE ABLA

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanýrdý daha gün batmadan kapýlar.
Bu, afyon ruhu gibi baygýn mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmýþsýn, sen!
Hülyasýndaki geniþ aydýnlýða gülen
Gözlerin, diþlerin ve ak pak gerdanýnla
Ne güzel komþumuzdun sen, Fahriye abla!


Eviniz kutu gibi bir küçücük evdi,
Sarmaþýklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneþin batmasýna yakýn saatlerde
Yýkanýrdý gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kýþ yeþil bir saksý ýtýr pencerede;
Bahçende akasyalar açardý baharla.
Ne þirin komþumuzdun sen, Fahriye abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçýn vardý;
Tenin buðdaysý, boyun bir baþak kadardý.
Ýçini gýcýklardý bütün erkeklerin
Altýn bileziklerle dolu bileklerin.
Açýlýrdý rüzgârda kýsa eteklerin;
Açýk saçýk þarkýlar söylerdin en fazla.
Ne çapkýn komþumuzdun sen, Fahriye abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlýya,
En sonunda varmýþsýn bir Erzincanlýya.
Bilmem þimdi hâlâ bu ilk kocanda mýsýn,
Hâlâ daðlarý karlý Erzincan'da mýsýn?
Býrak, geçmiþ günleri gönlüm hatýrlasýn;
Hâtýrada kalan þey deðiþmez zamanla.
Ne vefalý komþumdun sen, Fahriye abla!




“Hatýrada kalan þeyler deðiþmez zamanla” der Ahmet muhip DRANAS ,eski sevginin hatýrada kalan þeyleri sevgisi , aþký deðiþmez ama eþinden ayrýlýp gelen artýk hedef deðildir. Onda hedeflenen , yaþanmasý istenen büyük aþk , artýk yoktur.
Her þey zamanýnda güzeldir, zamanýnda sevmeliyiz, zamanýnda haykýrmalýyýz , aþýðým, seviyorum diye
Hayat bir tren yolculuðu ise zamanýnda garda olmalýyýz , trendeki yerimizi alabilmek için ,
Annemize babamýza eþimize çocuklarýmýza sevgilerimizi onlarýn ihtiyacý olduðu zaman vermeliyiz, bizim istediðimiz zamanda deðil,
Bir baba vardý Bursa Gemlikte , zengin bir adamdý, oðlu genç yaþta ölmüþtü
Cenazesinde þöyle dedi: “ Oðlum seni hep sevseydim”
Her þeyde hedef koymalýyýz , iþte ,aþkta , Aþýk Veysel “ eriþmek için menzile, gidiyorum gündüz gece” der . Bizler eriþmek için hedefe, sevmeliyiz gündüz gece, aþýk olmalýyýz gündüz gece, çalýþmalýyýz gündüz gece diyorum.
SUAT ENGÝN YILMAZ – MAYIS 2014