Ey can…
Ýnsan canan olmalý
Varlýðýn sahibine adanmalý
Ölümle iç içe yaþamaya kanmalý
Nefsini kurutmuþ bir ruh u edep bulunmalý
Aþkýn firkatiyle yanmalý, sevdasýna meftun olmalý

Ýnsan
Bir afet karþýsýnda
Metanetini korumalý
Tedbirsiz takdire bel baðlamamalý
Yoksa akýl ve ilim niçin varlýk sanýlmalý
Duygusallýk seline kapýlmaktan elbette kaçýnmalý

Ýman ederiz
Hayrýn ve þerrin kime ait olduðuna
Bilmediðimiz hikmet ve sýr bulunduðuna
Teslim oluruz, amenna ve saddakna söyleriz
Ýman ettik, inandýk ve tastýk ettik diye teyit ederiz
Ne kadar sahipleniriz ve kalbi hassasiyet gösteririz

Ýnsan
Dünya için
Ne kadar gayret gösterirse
Heves ve hevasý için gece gündüz demese
Her þartta keyfiyeti baz alsa, kahkaha ile rahatlasa
O an kalbi daralsa, nefes nefese kalsa, gözleri kararsa
Terden sýrýlsýklam olsa, imdat diye melül melül balýnsa

Etrafýný
Saran, merakta kalan
Yardým için koþan, telefon açan
Bir müddet sonra kýzmaya baþlayan
Bilmeden acil müdahale yapmak için uðraþan
Yakýnlarý yok mu diye soran, ortalýkta periþan kalan
Kim bilir ne kadar hazýrdýr bu duruma ve vaki olacaða

Ýnsan
Her bakýmdan
Kalbinin sahibine yönelmeli
Yalnýzca O’na yer vermeli, O’nu en yakýný bilmeli
Dünya ve nimetlerinin iki rekât olan sabah namazý
Sünnetinden daha ehemmiyetsiz olduðuna iman etmeli
Her þartta sýratý müstakim için gayret etmeli, öteyi sevmeli

Mustafa Cilasun