Öteden niçin korkar kaçarsýn

Yar…
Sineni daðlayan ateþi sakla
Bir ömür hazzýndan uzaklaþma
Gözyaþlarýnla umudu yýka, unutma
Hiç sýzlanma, nisyan içinde olma, aþktan korkma

Aþk, varlýðýn hiçlikteki nefesi
Adanmýþlýðýn samimiyet niþanesi
Ýhlâs üzere yaþama feyzi ve bereketi
Kalbi hassasiyet, edep ve adab-ý muaþeret fevkidir

Topraðý taný, onda yok olaný
Cezbini yitirmiþ, kokmuþ olaný
Vaktini bekleyen zamaný, titreten aný
Seni senden alacak cefayý, üryan býrakan feryatlarý

Hiç insan ölür mü, kul iken
Kalbini naza gâh yapmýþ Arifken
O’nun rýzasýna meftun olan abdiâcizken
Hilme kanmýþ, sinirden arýnmýþ, nefsi aþaðýlamýþken

Ateþ dünyada yakar, ar kalkar
Edepten nasipsiz nefesler ortalýða saçar
Nefs durmak bilmez, piþkinliði reddetmez sýçrar
Her kapýdan sýzar ve fýrsat bulunca kandýrmaya kalkar

Öteden niçin korkar kaçarsýn
Düþlerinde sýrýlsýklam olup aðlarsýn
Neden hiç ufkunda tahayyül edip sürurla anmazsýn
Sen en yakýna ne kadar uzaksýn, muhabbet adýna avunansýn

Mustafa Cilasun