Kasabanýn birinde bir medrese ve bu medresede bir ulema varmýþ. Bu ulemanýn medresesine gençler okumaya diye gelirler, kimisi okur kimisi ise okumadan dönermiþ.

Bir gün üç genç “Biz okumaya geldik hocam, okumak istiyoruz” dediklerinde, ulema “Size bir görev vereceðim. Üçünüzde tamamlayýp geleceksiniz. Bunun için sizi büyük bir þehre, Ýstanbul’a göndereceðim. Üç ay bu þehirde gezeceksiniz, araþtýracaksýnýz. Sonra gelip bana bu þehirde gördüklerinizi, neler var, neler yok anlatacaksýnýz, ben de sizi deðerlendireceðim” demiþ. Gençler “Tamam hocam” deyip yola koyulmuþlar. Gençler Ýstanbul’da üç ay gezip, dolanýp, araþtýrýp kasabaya dönmüþler. Ulemanýn huzuruna çýkýp gördüklerini anlatmak için müsaade istemiþler.

Gençlerden en büyük olan sözü almýþ ve baþlamýþ anlatmaya, “Hocam, Ýstanbul dedikleri kocaman bir ticaret yeri. Çok para kazanýlýr bu þehirde” demiþ. Ortanca sözü almýþ ve baþlamýþ anlatmaya, “Hocam, Ýstanbul dedikleri tam bir eðlence merkezi. Ýnsanlar sabaha kadar eðlenebilir. Bir taraftan eðlenirken bir taraftan da para kazanabilirler” demiþ. Hoca en küçük olana son sözü vermiþ ve “Anlat bakalým çocuðum, sen ne gördün, nesini beðendin Ýstanbul’un” demiþ. En genç olan sözü almýþ ve baþlamýþ anlatmaya, “Hocam, okumak isteyenlere Ýstanbul’da çok güzel okullar, medreseler var. Kimi ticaret üzerine, kimi felsefe üzerine, kimi temel bilimler, mühendislik, mimarlýk üzerine, kimi din üzerine. Ben din ve felsefe okumak istiyorum hocam. Ýlim irfan öðrenmek istiyorum” demiþ.

Hoca gençlerin üçünü dinledikten sonra, “Ýstanbul’da ticareti gören ticaret yapsýn, eðlenceyi gören gitsin eðlensin, eðlence üzerine bir iþ tutsun, Allah size selamet versin. Sen evladým ilim irfan öðrenmek isteyen benimle kal” demiþ.

Þefika Ünal (26 Mayýs 2014)