Her nasýlsa
Muaffak olamadým
Seni anlamayý baþaramadým
Oysa samimiyetle çalýþtým

Nasýl hitap edeceðimi bulamadým
Bazen þen þakrak olurken
Etrafýna tebessümle bakarken
Artýk tamam, baþardým derken

Biraz sonra yine tuhaflaþýyordun
Cismen tanýnsan da, ruhen yoktun
Aslýnda yardýma muhtaçtýn
Muhabbet ve þefkate aç olan candýn

Benim için bulunmaz bir ikramdýn
Candýn, canandýn, sürur adýna hazdýn
Ancak seninle olduðum vakit bahardým
Yoksa zemheriye duçar olmuþ hazandým

Þimdi bu mýsralarý arkandan yazýyorum
Yokluðunda yürek sayfalarýmý açýyorum
Huzur ve saadeti letafet, ülfeti buluyorum
Ýki ruh ve iki kalpten bir canýz, biliyorum

Ama her geçen gün pencere kenarýndasýn
Sýlasýna hasret kalan bir yavru ceylan gibi
Anasýný küçük yaþta kaybeden yetim misali
Sessiz ve suskun bir halde, öyle bakýyordun

Bu haline hiç dayanamýyor, hayýflanýyordum
Çare adýna bir hekime gitmeye karar verdim
Olan biten neyse üzülerek bildiðimi söyledim
Hekim, balýný öne eðdi, biraz düþündü ve dedi

Bir müddet misafirimiz olmalý diye tembihledi
Ruhi, zihni sýkýntýlarý var bunu çözmeliyiz dedi
Ve birazda o an düþtüðüm hal üzerine teskin etti
Þimdi nasýl bu hakikati söylemeyim bilmiyorum

Mustafa Cilasun