Gözlerin geçiyor usumun her köþesinden
Sen yoksun diye ýþýðýný esirgiyor yýldýzlar
Aþk yoksulluk çekiyor ruhumun derinliklerinde
Hani beðenmediðin o dik baþlý gölgeler var ya,
Yerlere kadar eðiliyor hüznümün önünde!..

Ey sevgili, sen herkes deðilsin ki
Ne iþin var devrilen denizin dalgasýnda
Bu çýlgýn mavinin ortasýnda?..
Suyla kumun sorumsuz kavgasýndan sana ne!
Seyretmek, ortak olmaktýr kavgaya
Bu da yakýþmaz sana!

Piþman gülüþler düþmeden dudaklarýma
Sahte öpücükler konmadan alnýma
Koþ gel yanýma, yalnýzlýk atýlmadan kollarýma
Sil gözümdeki yaþlarý, yakýným da uzaðým da
Gönlümün sevdalýsý da sensin
Baþka sevdayý yanaþtýrma bu uzak kýyýya...

Yüreðin de kýnýnda kalsýn, çýkarma
Hesabýn kendinle, yalnýz kendinle
Siyah perde ger duyduklarýna, gördüklerine
Kadehler dolsun, boþalsýn
Hatta kýrýlsýn bütün þarap þiþeleri
Dökülsün kýrmýzý sevmeler beyaz örtünün üzerine
Bizimle yaþlanmayacaksa aþk
Toz duman olsun rüzgarýn öfkesiyle yalan sevmeler!

Rukiye Çelik
Ankara 9 Haziran 2014