Olumlu bir gurur, güzel bir hayatýn yaratýlmasýnda çok önemli bir unsurdur. Davaný Bul, Ýþini Sevgi Ve Gururla Yap. Sevgi inanýlmaz bir iyilik gücüdür. Akýl, genellikle deðersiz kalmamýza, neden olur. Kalp ve duygular özgürleþtirir, heyecan ve tutku yaratýr. Akýlsa sadece yoldur; bu yol, sevgi gücü ise. Ben gerçekten, içimdeki, bendeki senden kurtulmakla, baþarmýþým. Ama sevgini asla ve asla kimse benden alamayacaðý için, öndeyim. Hayat Bekle Geliyorum Yeni Sevgilere. Her þey yeni bir baþlangýç.

Her yürek sevgiyi tanýyamaz, ezilir, arayýþlara girer. Çünkü sevgiyi bilmez, boþluktadýr. Her insanýn görevi: Kendini Geliþtirmek Deðil, Gerçek Benliðini Hatýrlamaktýr. Ve biz kirletme süreçlerini yaþattýk aslýnda, hiç vermediðimiz sevgiyi, o almamýþtýr. Adeta küçük bir parça peynire ulaþan karga misali, tilki peyniri yedi. Tercih meselesi; herkes vermeden alýr, vermeyi çok az kiþi bilir.

Hayatýmýn öyküsünü yazmak, hem kolay hem zor. Ama zor olaný seçiyorum. Sevgiyi bir baþkasýyla paylaþmak bana göre zýt, herkes bunu kaldýramaz. Ne yazýk ki, baþlangýçlarýný yaþar insan ilk yýllarýnda, sonrasýný düþünmez. Ama son yýllar, önemlidir. Geçen yýllar; ne olursa olsun, hayata küsmekle olmuyor. Bazen tanýþtýðýmýz insanlar, cazip gelebiliyor. Öyle bir tartý ki: Tartýsý Tartýsýz Bir Tartý. Denge zor gibi. Ama Maske Takanlar Hariç: Çýkar O Maskeyi De Gör, Dünya Yasalar Ve Yasaklarla Dolu! Kýsýtlamalar size uygulanýyor ama uygulayamýyorsanýz… Dýþ görünüþ aldatýcýdýr. Çünkü o istediðini yapar, siz susarsýnýz. Biliyorum ki artýk paylaþým sevgisi var. Sevgi suskunluðu öyle yýkar ki, gün olur onu kaybettiðinize piþman olursunuz. Gerçeklerimiz, yaþam içinde edindiðimiz tecrübelerle þekilleniyor. Hayat Heyecan Verici Bir Yolculuk Ve Ben Keyif Almaya Niyetliyim.

Kendime ne yapmam gerektiðini söylüyor ve yapýyorum. Bir þeyi yeni fark ediyorum. Beni belki de en fazla etkileyen, hayatým boyunca direndiðim þeylere artan farkýndalýðýmdý. Aslýnda kaçtýðýmýz her þey, yakalýyordu beni. Yüzleþmeye kararlýlýðým, adýmlarýmý atmama sebep oldu. “Ne düþünüyor ya da ne düþünüyorlar” demiyorum artýk. Ýlk hedefte yapmam gereken, anahtarý doðru kilitle açamamamdý . Önümde hep karanlýk bir koridor vardý. Iþýklarý görüyor ama hiç giremiyordum. Kapalý kaldýðým her süreç, dokunuyor. Ses, sevgime susuyordu. Bu ben olamazdým. Kapý kapalýydý, amaç sadece anahtarý kilitten çýkarmaktý. Tüm iþ kapýnýn diðer yüzünü görmekti. Duvarlarýn ardýnda, anahtar elimde ve adýmým dýþarda, kapýyý çektim, ardýma bakmadan.

Hoþ geldin Hayatým, Beni Affet Demiyorum, Her Zaman Ki Gibi Sen, Yargýla, Yargýç Ol! Ama dava, davalýnýn. Aslýnda hayatýmýn amacý, korkusuz, sonsuz, sevgi ve öz güven: Þimdi Benliðini Buldu. Bütünlük, yaþadýðým zaman aralýðýný, sadece kapatmaktý. Þimdi hýzlý bir maratona hazýr mýsýn? Hayýr demeyi öðrendim, iþte tüm zorluðum buydu.

Her insan biraz çocuktur, sevilmeyi ister. Ama büyür, sevgi içinde kalýr ve hep vermeyi bilir, alaný bulunca. Aslýnda korku, sadece sevgi ile yer deðiþtirir. Farkýndalýk yaratýr süreç, amaçsýz deðildir. Sevgiyi, vermeden almaktýr benim dünyam. Sol yaným hiç acýmýyor, çünkü o sevgi yüklü, koþuyor.