Dünyada insandan çok aptal var. -Heinrich Heine |
|
||||||||||
|
yýkýyorum ama hiç ayýlamýyorum. Fincanlarca kahve içiyorum yine kafamý toplayamýyorum. Durup durup aðlamaya baþlýyorum sebepsiz. Sonra bakýyorum etrafýma insanlar gülüyor, mutlular. Oysa ben mutluluðumu da kaybettim seninle. Yüzümdeki o herkesin ve senin sevdiðin gülümseme yok artýk. Gözlerim solmuþ týpký benim gibi. Ne oldu sana böyle, neyin var sorularýndan býktým. Çünkü cevap veremiyorum. Sevdiðim beni istemiyor diyemiyorum. Sevmekten, beklemekten, ümit etmekten yýllardýr ne yaþarsam yaþayayým býkmadýðým, usanmadýðým sevdiðim beni istemiyor diyemiyorum. Þarkýdaki gibi herkes beni hasta sanýyor ama ben kendi yasýmý tutuyorum aslýnda hiç kimse bilmiyor. Ölüyorum her gün baþka bir biçimde. Bazen yemek yerken, bazen uyurken, bazen yolda yürürken, bazen o tek sýrdaþým Karadeniz'i seyrederken. Bakýyorum ama görmüyorum, yaþýyorum ama hissetmiyorum, yiyorum ama doymuyorum. Aklýmda sen sadece sen. Neredesin, ne yapýyorsun, kiminlesin.... Ben bunu seneler öncede yaþadým. 8 Ocaða kadar her gün yaþadým. Bilmediðim doðum gününde seni kutladým, her yýlbaþý yeni yýlýný kutladým gökyüzüne bakarak. Ýçtiðim her kadehi sana da kaldýrdým, sahilde senin yerine de yürüdüm. Sensizlikten baþka dertlerimde oldu. Amansýz hastalýk ve ölüm gördüm. Üzüldüm, kýrýldým, yýkýldým, acý çektim. Aklýmda sen oldun hep her durumda. Þimdi yine aklýmdasýn ve gönlümde. Gözlerin yýllar önceki gibi ruhumda, dudaklarýn dudaklarýmda ve en sevdiðim ellerin tenimin her gözeneðinde yine hala. Ve yine yoksun sen. Hiç olmadýðýn kadar yoksun hem de artýk. Harika bir rüyadan suratýma fýrlatýlan buz gibi bir suyla ansýzýn uyandýrýldým ben. Deliyim, delinim. Çünkü hiç bitmeyen bir aþk var kalbimde sana ait. Ümit býrak demekle bitecek bir þey deðil. Ümit bedeni taþýyan ruh gibi hayatý taþýyan tek gerçek. Ve sen sevgilim benim hayatýmýn gerçeði sensin. Ömrümün ruhusun sen. Severek yaþadýðým, özleyerek beklediðimsin. Bu hep böyleydi zaten. Ve hep olacak baþka bir þey daha var ki; SENÝ ÇOKTAN ÇOK SEVÝYORUM BEN... Ben hep senin aþkýnýn en mavi zamanýndayým. Sevgin yoksa karanlýktayým. Yaþamalýyým seni ve hissetmeliyim sevgini. Yoksa ben koca bir hiçim.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © BANU MERMÝ, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |