Kaðittan gemiler akýyor boðazýn inci mercan sularýna, martýlar sabahýn çið tanelerini yakalýyor sanki çýðlýklarýnda, alacasýnda sabah mahmuru bir düþ, salacak sokaklarýnda. Aslýnda nasýl da yorgun insan konuþmalarýna. Ah! Ýstanbul Ah! Baktýðým Yerden Sorguluyor: Topkapý Sarayý, Düþ Salýncaðýndan Tarihimi. Þimdi uyan, bir ezan çýnlýyor. Mimarisinde, tüm güzel mabetlerinden, karþýmda Galata, ayaðýnýn dibinde kýz kulesi. Zindanlarýyla, içimi yakan karanlýðýyla yedikule zindanlarý.
Döner etek adalar, giden kaðýt gemilerin izine, býrakmýþ gibi yüzümdeki heyacaný. O diyorum; þimdi o tutuyor, benim sularýna býraktýðým hüzün yakamozlarýný.