O gözlerimle bakamaz oldum

Epeyi uzun zamandýr yazý yazmayý ihmal ettiðimin farkýndayým.

Yazý yazmak istiyorum ama yapamýyorum. Kendime de kýzmýyor deðilim hani. Fakat monoton bir hayatýn içerisinde burada yazmaya deðecek ne yaþamýþ olabilirim ki?

Yazamamamýn nedeni aþýrý yoðun olmam deðil, hatta bu konuda aþýrý tembelim denilebilir.

Belki duygularýmý yoðun yaþýyorum da su gibi akmýyor kaðýda. Yazdýklarýmý ise okuduðumda beðenmiyorum.

Kýsacasý anlayacaðýnýz son günlerde hem yorgun hem dinç, hem hevesli hem vazgeçmiþ, hem mutlu hem de mutsuzum.

Ancak bu bana özgü birþey deðil. Her insan gibi, sizin gibiyim yani. Hiç kimseden artýsý ya da eksiði olmayan her insan gibi.

Bilemiyorum. Kemal denilen bir yaþa eriyorum ya, belki de duygularýmýn yoðunluðu bundandýr.

Yaþým ilerledikçe sevdiðim insanlara sevgimi belli etmek istiyorum ama yapamayacak kadar kendimi yorgun hissediyorum. Yorgunluðumun nedenini ise artýk düþünmek dahi istemiyorum.

Hayattan herkesin olduðu gibi beklentilerim var. Ancak beklentilerini yüksek tutan mutsuz olur kaidesini de bir türlü aþamýyorum.

Oysaki ben hayallerim için delice çaba sarf etmek istiyorum. Hayallerim ile mutlu olmak ve etrafýma mutluluk saçmak istiyorum.

Hem de çok.

Ama ama ama...

Ama neden yapamadýðýmý, neden ama baðlacýný buraya koyduðumu bilemiyorum.

Her yeni gün, her doðan güneþ, her geçen saat ...............

Ben ise gerçeði arayan bir felsefenin sorularýna cevap arýyorum.

Ve ararken düþünüyorum.

Belki de aradýðým gerçek, bulunduðum yerde ve nasýl yaþadýðým hayatta diyorum.

Deðil mi ki, sýradan yaþanýlan bütün hayatlar, sonunda tümüyle anlamsýz, önemsiz ve yokluða mahkum.

O halde ben hayatta ne yaptým? Diye kendime soruyorum.

Dost elini tutmayan 'O' gözlere, 'O' gözlerimle bakamaz oldum... Hepsi bu...

Peki ya siz hayatta ne yaptýnýz?

'O' gözler yoksa siz misiniz?

Yada siz 'O' gözlerden misiniz?