Büyüdüm çünkü artýk kibirli biriyim.
Hayatta tutunabileceðim bir dal yok.
Yokluðumu alýp buralardan gideceðim desem;
görüyorum ki ne bir yokluðum var ne de gidecek bir yerim.

Sevgim avuçlarýmda kaldý.
Oysa kitaplarýmýn arasýnda altý çizili onca kelime var.
Bunlarýn hepsini ona söylebilirdim.
Bir gece yarýsý arayýp son bir þans daha diyebilirdim.
Yapmadým.

Ey gururum, gurur duy.
Seni andým, seni anlattým herkese.
Dedim ki çok seviyorum ama söylemem.
Diyemedim ki bana yazýklar olsun.
Diyemedim ki bunca sene beni durduran þeye yazýklar olsun.
Sonra aldým baþýmý gittim.
Gittim ama varamadým.
Ölmedim ama yaþamadým.
Anlamazsýn.
Ben sürgün yeriyim.
Bir bilseniz neler yaptým.
Papatyalar aldým pencerimin önüne.
Yapraklarýna yeþil dedim.
Yeþille yazdým her yere adýný.
Yazdým çünkü dilimi sessizlik kesti.

Eli kalem tutan abiler iyi bilir.
Yýllanmýþ þarabýn tadýný.
Günahýnýda bilir,sevabýnýda.
Ben onlara þahidim.
Onlar kendi elleriyle kefenlerini süt maviye boyadýlar.
Ben aþýklara þahidim, hepsi þarabýn tadýný aldýlar.
Cehennem de yerleri, kendi elleriyle yaptýlar.

Ben çekildim kenara izledim sadece.
Sonra dedim ki; Gururum, eyvallah.

Belina Özbek