Anlamak ise zordu

Yýllar önceydi hani okuyup okuyup hayatý anlayacaðýmýzýn yanýlgýsý içinde debeleþtiðimiz zaman dilimlerinden birinde hayatýmýn dönüm noktalarýndan bir tanesi olan Franz Kafka'nýn 36. aforizmasý ile tanýþtým.

Kafka 36. aforizmasýnda þunu söylüyordu: "Önceleri sorularýma neden cevap alamadýðýmý anlayamýyordum, þimdiyse soru sorabileceðime nasýl inanabildiðimi anlayamýyorum. Ama gerçekte inanmýyordum ki, soruyordum sadece."

Bu aforizmayý aylarca düþündüm durdum. Herhalde nato mermer olduðundan bu düþüncelerimiz 2 yýla yakýn sürdü. Bir gün kafenin birinde sütsüz neskafe ile birlikte matematikte olasýlýk teorisi adlý kitabý okuyordum. Ne de olsa romanlarý aþmýþtýk. Düþünceye yönelten kitaplar zevk veriyordu artýk. Her neyse kitabýn en heyecanlý yerinde Arþimet'in hamamda suyun kaldýrma kuvvetini bulmasý gibi beynimde çaktý.

Kafka'nýn 36. aforizmasýný çözmüþtüm.

Ancak bu kavrayýþ hiçbir þekilde dille veya sözle anlatýlacak türden deðildi. Belki 3 cilt kitapta ancak anlatýlabilecek bir sezginin özetiydi.

Bu zamansýz kavrayýþ zihnime köklü bir mutasyon getirmiþti.

Artýk insanlara kýzmýyor, yargýlamýyordum.

Krishnamurti'nin 'Ýnsanlarý, düþüncenin tuzaðýndan çekip çýkartamazsýnýz' teorisini kavramýþ, bu kavrayýþ geçmiþten baðýmsýz saf bir gözlem ve relaks tavýrlarý beraberinde getirmiþti.

O günden sonra eleþtirel tümceler ile vedalaþtým.

Ýnsanlara bir þeyler anlatmaya gerek yoktu.

Barýþ isteyen zaten savaþý göze alýyordu.

Anlamak ise zordu.