Güllü, sað koltuðunun altýna sýkýþtýrdýðý, avaz avaz baðýran, kýyameti koparan Ýbrahim’i kucaðýma fýrlatýrcasýna býrakýyor.

Ranzanýn alt katýnda, sýrtýmý yastýða dayayarak oturmuþ kitap okuyorum.

Kadýnlarýn baðrýþ çaðrýþý, þakalaþma, kavga, tencereye vurularak çýkarýlan dümbelek eþliðinde þarký türkü sesleri…

Bangýr bangýr bir TV, kadýnlarýn ellerindeki radyolar…

Bunalan, istekleri bitmeyen çocuklarýn aðlayýþlarý, oyun çýðlýklarý, kahkahalarý…

Bir cümbüþ, bir cümbüþ…

Dört bir yaný yüksek duvarlarla kaplý, üstü açýk iç avlu buz gibi. Sýcak olsa bile ayný gürültü oraya taþýnacaktýr. Tek farký gökyüzü ve dýþardaki hava. Çaresiz içerdeyiz. Bu koþullarda okumaya alýþmak büyük çaba gerektiriyor, zonklayan beynime söz geçirmek zor ama sürekli yün örmek, dedikodu, dert dinlemek, sivil mahkûmlarýn kimine mektup, kimine dilekçe yazmakla da zaman dolmuyor. Zamaný bölüþtürüp kullanmaya çalýþýyorum.

Anasýnýn fýrlattýðý Ýbrahim’i tutacaðým diye kitap elimden yere düþüveriyor.

Ýbrahim’den kurtulan Güllü, kitabý alýp kucaðýma koyarken söylenip duruyor bir yandan da...

-Bu bi türlü susmuyooo be abam... Kaç saattir seeen de duyuyooosundur çýðýrmasýný. Koðuþu ayaða kaldýrdý be abaaam... Dedim, abam sustuuurur sustuuurursa...

Pantolonunun belini aralayýp, bezini kokluyorum Ýbrahim’in.

-Koklaaama be abacýðým, sana verir miyim altý kirli, döversin beni billa... Þincik temizledim, iki gööözüm önüme aksýn, Allaaah çarpsýn...

-Peki tamam Güllü, tamam... Karný ne alemde?... Doyurdun mu?

-Doooyurmam mý be abam... Her biþii tamam... Sana getirceem diye üstünü bilem deðiþtirdim billa... Susmuuuyo iþte piç kurusu... Bana kýzýyon ama canýma tak dedi artýkýn Allah çarpsýn. Vurdum kýçýna kýçýna...

-Yine mi vurdun? Hadi, yýkýl karþýmdan Güllü, kaybol! Biz anlaþýrýz Ýbrahim’le.

Güllü, ufak tefek, kapkara, yirmili yaþlarýnýn sonunda ama diþlerinin çoðu dökülmüþ bir çingene. Ýbrahim’i susturacaðým diye, kaç çocuk emzirmiþ, iyice kuruyup sarkmýþ memesinin biri hep dýþardadýr, aðladýkça Ýbrahim, týkar aðzýna o kuru kara memeyi.

Güllü, mahpushaneyi mesken tutanlardan. Mesleði hýrsýzlýk. Aile geleneði...

Hýrsýzlýðý meslek edinmiþ çingene kadýnlar, gebelik dönemlerinde kendilerini tutuklatma zamanlamasýný öyle iyi yaparlar ki içerde yatma süresini en az zararla hatta kârla atlatýrlar.

Hangi teknikle hýrsýzlýk yaptýklarý, hangi ailelerin hangi tekniði kullandýðý, iþe çýktýklarý bölge polis tarafýndan gayet iyi bilindiðinden yakalanmalarý kaçýnýlmazdýr. Onlar da bu süreden kârla çýkmanýn yolunu böyle bulmuþlar.

Ýçerdeyken bebeðin zor zamanlarý geçirilmiþ, karýnlarý doymuþ, memeler sütlenmiþ olur.

Dýþarda kalan, yalýnayak baþý kabak, kýçlarý açýkta, elinde bir dilim kuru ekmekle koþturan diðer çocuklara ya en büyük çocuk ya da aileden birileri bakar. Bebek geldiðinde bu çocuklardan beþ yaþýndan küçüðü varsa o da annenin yanýndadýr.

Çoðunlukla mutlaka vardýr bir çocuk daha. Ýki çocuk arasýnda yaþ farký, iki üç yýlý geçmez genellikle.

Güllü bu kez, tek çocukla içerde nasýlsa…

-Yahu Güllü, yapmasanýz olmaz mý þu iþi?... Yýlýn yarýsý içerde, yarýsý dýþarda... Çekilir mi bu hayat?... Bir sürü de çoluk çocuk dýþarda... Öyle ser sefil…

-Ne yapaaam be abam?... Ekmek Kuran çarpsýn, burdaki yemek yok dýþarda be abam... Karavana maravana, üç öðün yiyoooz iþte... Bizim herifler girse çýkarmak bilmiyolar. Hepten iþten kalýyoooz, aç kalýyoooz. Ýþ kadýnlara düþüyoo. Baþka iþ mi var be abam? Olsa alýyooola mý? Sülalemiz bellenmiþ bi kere. Yapmasak yine bizi tutarlar Allah çapsýn. Bööle gelmiþ, bööle gidiyo iþte...

Ýbrahim’in derdi, uyku saati geldiði halde uyuyamamasý. Nasýl uyusun zavallý? Aylardýr dört duvar arasýnda. Týkýþ týkýþ kadýn dolu, havasýz, pis kokan, gürültülü, sayýsý altmýþýn altýna düþmeyen bir koðuþ. Ýyice bunalmýþ yavrucak.

Sað kulaðýný kapatacak biçimde sol kolumun üstüne yatýrýyorum Ýbrahim’i. Güllü sýk sýk ayný gerekçelerle kucaðýma attýðýndan kokuma alýþtýðý için mi bilmiyorum, Ýbrahim’in çýðlýklarý azalýyor yavaþ yavaþ. Sað elim, sol kulaðý, baþý ve sýrtý arasýnda düzenli bir ritim ve sýrayla dolaþýyor, dolaþýyor…

“Ýbrahim” adýnýn bolca geçtiði, onun için uydurduðum müthiþ ninniyi geniþ aðýz hareketleriyle, gözünün içine baka baka, gülümseyerek söylüyorum.

Ah Ýbrahim
Kara gözlü Ýbrahim
Göklerden mi geldin Ýbrahim?
Yýldýzlardan mý geldin Ýbrahim?
Kara gözlü, tombik yanak
Ýbrahim
Yeller mi getirdi seni Ýbrahim?
Denizler mi, ýrmaklar mý?
Ah Ýbrahim
Kara gözlü Ýbrahim

Ýbrahim sesini kesiyor. Kapkara yüzündeki kapkara gözleri, gözlerimle aðzým arasýnda gidip geliyor. Baþparmaðý aðzýna gidiyor Ýbrahim’in. Göz kapaklarý aðýr aðýr inip, aðýr aðýr kalkýyor. Ýnip kalkýyor... Ýnip kalkýyor… Uyku, bütün aðýrlýðýnca geldi çöktü artýk o kapkara gözkapaklarýna.

Avucumu, Ýbrahim’in yüzünün açýkta kalan bölümüne ve kulaðýna kapatýyorum bastýrmadan. Gece gezen, kocaman, yirmi beþ otuz santim boyundaki, ýslak, leþ kokulu, simsiyah laðým fareleri, pek seviyor bebelerin körpe burnunu, körpe kulaðýný.

Þimdi Ýbrahim mýþýl mýþýl uyuyor.

Bense farelere karþý nöbetteyim bu gece.

11.01.2011
Vildan Sevil