Yaþamak mýsralarda, en uzak mavi geceden gözlerini.
Ayrý umutlarýn yalnýzlýklarla, ayrýlýk þarkýlarý gibi.
Oysa; ne istenebilirdi, Nisandan.
Þakasý yaðmurla, gözyaþlarýnda saklý gizlisi.

Diliyordu, tüm Nisan olanlarý.
Bencil istekleri gibi.
Seçemezdi; Nisan nisanla ölemezdi.
Bir an umutlarý yeþerdi.

Yorgundu, Nisan tekrarlanan eski bir þarký gibiydi.
Bilin ki sizi anlatýyorsa, dinleyin.
Zamanla gözleriniz dolar,
Nisan olanlar.

Siz alýnýrsýnýz da.
Bilmez misiniz ki?
Bencilliðinizden aðlayan Nisanýn eþidir.
Ahlarýnýzý savurduðunuz insanda Nisan dýr.

O söylüyordu; siz kapýlýyordunuz.
Suçlu mu? Hayýr.
Bölünmüþ ufuklarýn
Günlerine giden siz Nisanlar.

Hatýrlayýn, ayrýlýklar gölgesi düþmüþ þehirde martýlar.
Bir Nisan þakasý gibi.
Hayalleriniz, gerçeðe uyansýn.
Hatýrlayýn, O da bir Nisaný sevmiþti.

Tüm Nisanlar...
O nun ama O birinin biri.
Perdelerini çekiyor, sevgisi üzerine.
Uðurluyor Nisaný, Nisanýn gecesine.

Ýçinden hiç kimsenin, geçemediði kaderinde.
Adý gibi saf,
Yüreði kadar temiz.
Bir Nisanýn silinmeyen izi var þimdi.