Ve silkelenir insan

Yaprak gibi oradan oraya sürüklenip giden mutluluk hallerinin esiriyiz. Ne mutluluðunun farkýndayýz ne de mutsuzluðun.

Arayýþ içerisindeyiz ama aradýðýmýzý ne para, ne tutkulu bir aþk, ne de kariyer veriyor. Hiç biri sonsuza kadar mutlu etmiyor bizi.

Materyalist dünyanýn kuralý bu. Sadece bir süreliðine mutlu olacaksýn. Mutluluðu elde ettiðin zaman belirli bir dönem için kendini iyi hissedeceksin. Alýþma dönemine girdiðin andan itibaren bu mutluluðun hýzla tükenecek ve yeniden arayacaksýn.

Gelip giden mutluluk halleri; uyuþturucu almýþ gibi hissettirecek seni. Etkisi geçtiðinde; geride kalan býkkýnlýk ve kendini suçlamayla baþ baþa olacaksýn.

Ve silkeleneceksin.

Güçlü olmak isteyeceksin.

Düþtün düþmesine de ayaða kalkýp üstünü silkeleyip yürümeye devam etmen gerek.

Yakýnýndakilerin sen güçlüsün, sana bir þey olmaz, bunun üstesinden de gelirsin demesi sana güç verecek.

Tezat bu ya!

Ýnsanlardan sen güçlüsün, sana bir þey olmaz sözlerini duyarak güven kazanýrken, bir o kadar da o sözlere sinir olacaksýn.

Çünkü insansýn.

Güçlü olmak ise yorucu.

Her ne kadar güçlü olmak zorunda olsan da sendelediðinde, aðladýðýn ve yýkýldýðýn zamanlar da destek bekleyeceksin.

Bir dostun güvenli limanýna demirlemek, o omuzda aðlamak, gülmek, þýmarmak ,konuþmak, susmak, saçmalamak seni rahatlatacak.

Olduðun gibi kabullenilmek, düþtüðünde yakalanmak, aðlarken güldürülmek, sinirliyken yanlýz býrakýlmak, ama mutlaka ve mutlaka anlaþýlmak istiyorsun.

Tüm bu isteklerin içerisindeyken çok keskin bir gerçek seni derinden yaralar.

Yalnýzlýk....

Sokaklar dolusu ýssýzlýk içerisinde bakýp da görememek, dinleyip de duyamamak, uzanýp da dokunamamak, arayýp da bulamamak.... Olunmaz, bulunmaz, onulmaz bir kýlýç yarasý...

Yalnýzlýk.... Demir gibi soðuk, ayazda bir yürek titremesi.

Kurtulmak için ne yaptýðýnýn farkýnda olmadan þuursuzca hareket edersin. Kime, neye saracaðýný, sarýlacaðýný bilemezsin.

Ve ararsýnýz varlýðý her þeyi gölgeleyecek birini.

Hem de hiç durmadan.

Aradýkça bulamaz, buldukça yanýlýrsýn.

Arayýþ sürerken, debelendikçe batmak gibi, kurtulmaya çalýþtýkça daha da yalnýzlaþýrsýn.

Sonunda vazgeçmekten baþka çare kalmaz..

Ve bazen, bizi güçlü yapan býrakmaktýr.

Ýþte o zaman güçlenirsin.

Aramaya inanmanýn hiçbir iþe yaramadýðýný anladýðýnda mutluluðun sadece hayallerimize sýðabilecek kadar gerçek olduðunu anlarsýn.

Öðrenirsin.

Gerçek dünyada mutluluk aranmaz..

Yalnýzlýk ise gerçeðin ta kendisi.