Yar…
Artýk vakit geldi
Sýr sinemde düðümlendi
Sabýr bir vakte kadar kar etti
Þimdi ruhumun hicraný tazelendi

Neden
Garip bir
Hüzün var içimde
Sýrrý mý kimseye söylemesen de
Korlaþan od edep terennüm etse de

Ne vakit
Gün çekilse
Gecenin matemi düþse
Selviler mahzun þekilde boyu bükse
Gözlerden yaþ boþalýr kendi kendine

Yine
Bir sýzý var içimde
Yüreðim ne kadar sessizleþse
Ruhumun hicran damlalarý dökülünce
Her lahza bir baþkalaþýr gönül bahçemde

Artýk
Ne gecenin matemi
Ne de günün þakýyan hali
Bin bir suret içindeki insan garipliði
Ötelerden yine söz eder ruhumun hikâyesi

Yar desem
Kalbimi ona aþikâr eylesem
Göçüp gitmeden umutlarýnda yeþersem
Sabrýn, ecrin inayetinde firkatiyle yetinsem
Hiç ah u zar etmesem, gözyaþlarýmý gizlesem

Bilmem ki
Niçin mahzundur
Bu yüreðim, boyun bükenim
Kuytu köþemde O’nun rýzasýna meylederim
Baþka ne isterim, rýzasýna nail olmaktýr dileðim…

Mustafa Cilasun