Yar…
Ne kadar suçlarsan
Bir o kadar haklý çýkarsýn
An içinde neler saklýdýr umursamazsýn
Beni benden alan sýrrý nedense hiçe sayarsýn
Nefsin kabardýkça hýnç ve hýrsla saldýran cansýn

Kim bilir
Belki de kendine göre
Haklý ve mazur Saiklerin vardýr
Basiret bu hakikati anlatmak sanatýdýr
Yoksa daða küsmen ve kýzman senin tasandýr
Hak, batýlý kabul etmez, refakati etmeyen sevdadýr

Ben aþk
Ruhun ve kalbindir
Hali firkate eriþtiren demdir
Sineye haþyet zerk eden esindir diyorum
Sen ise tene, nefse hasrederek heves besliyorsun
Ruhuma ve yüreðime derin bir endiþe zerk ediyorsun

Gel
Beyhude revan olma
Her lahza ibrete gebedir unutma
Göremediðin ayetleri asla yok sayma
Hissiyatý sadece nefsi ihya etmek için kullanma
Tamahkârlýk ve açlýk bir mizacý hastalýktýr, savunma

Ýnsan
Aklý ve iradesiyle farktýr
Kâinata hükmedebilecek bir sultandýr
Baðyi ve nankör olan nefsi asabiyetlerimizdir
En yakýna kul olabilmek için ceht etmek gereklidir
Yoksa aþk ve sevda heves, heva için derin bir kederdir

Ýnsan
Sýð sularla yetinmez
Derya için ibretin baðrýnda gecelemez
Ummanýn deruni sevdasýnda varlýðýný hissetmez
Sahranýn en bakir sýrlarýnda meftun olmaktan geçmez
Sýr ve hikmet marifetten, basiret ve irfan ilimden geçmez

Yar
Sýrrýna ne kadar
Vakýf olur ve ayan etmezsen
Umutlarý mevsimsiz çiçekler misali beslemezsen
Her iklimi hazan güftesiyle deðerlendirip geçersen
Þevk ve muhabbet zail olur, o vakit umutlarý soðuk alýr

Mustafa Cilasun