Karanlýk sokaklarda. Sert Bir kýþ geçti.
Ardýndan gelen nasýl geldiði bilinmeyen bir bahar.
Hiç bir mevsim artýk kendisine benzemiyor.Ne kokusunu alabiliyordu herhangi bir çiçeðin ne de dökülen bir yapraðýn farkýndaydý.
Bilinmeyen bir boþlukta yutulan bir zamanýn ard arda gelen gündüzleri,geceleri,mevsimlerinde sürüklenmekteydi. Bedeni günden güne büyüyen,genç bir yaþlýydý adeta.

Sanýrým 18 yaþýna gelmiþti. Organizmaya karþý ölümlülerin cephesinde, yanýnda "Bir cephe" olmanýn davasýna inanmýþ bir kaç kiþi ile þehir,þehir,kasaba,kasaba gezindi bir süre.

1 yýl geçti aradan. Ýnsanlarýn sesinin soluðu kesildiði kitlesel depresyon anýnýn ardýndan tam bir yýl geçmiþti. Ýnsanlar 1 yýl önce medeniyetin esas efendilerine karþý ayaklanmýþlardý. Kör bir dövüþtü bu en baþýnda. Kimden ne istenildiði bilinmeyen kör bir dövüþ. Hayatý kolaylaþtýran her þeye karþý ve bu her þey den açýkça ne istenildiði bilinmeden giriþilen bir savaþtý.

"Sanýrým Ýnsanlar hayatlarýný geri istiyorlar " diyordu yanýndaki yoldaþlarýna.

Ondan 1 yaþça küçük Aleda "Hayýr,hayýr bedenlerini geri istiyorlar" diyordu.

Aleda'nýn siyah zeytin gibi gözlerinde patlayan ve infilak eden bombalarýn ve ateþin parlaklýðý çok açýkça görülebiliyordu.

Aleda çiftçi bir ailenin kýzýydý. Tarlalarýna yaban hayvanlarý gibi gelip saldýran ve baþtan aþaðý ateþe veren o insanlarýn niçin bunu yaptýklarýna anlam veremiyordu.

Sonradan öðrendi her þeyi. Gelenler aslýnda yan arazide tavuk çiftliðini ateþe vermiþlerdi. Çýkan yangýn tüm araziye yayýlmýþ kendi tarlalarýnýn da ki ekinlerinde kül olmasýna sebebiyet vermiþti.

"Neden yaktýlar o tavuk çiftliðini aleda" diye sordum ona.

"Orada büyütülen tavuklarýn büyük gýda zincirlerine gittiðini duymuþlar." "Hepsi,hepsi kýsa zamanda hormonla büyütülen hayvancýklardý"
"Bu yüzden yaktýlar orayý" diyordu.

Aleda insanlarýn bedenlerini geri almak için geldiðini düþünüyordu.

Organizma ise; hepsine kökünden bir çare bulmuþtu.

Ýþler kontrolünden çýkmýþ, darbe üstüne darbe yiyen büyük tröstler dev sanayi zincirleri ve en üst noktada bulunan dünya'nýn bir çok hükümeti

Ýnsanlarýn aslýnda neyi net olarak istediðinin farkýna varmýþtý.

Bütün bunlarýn hepsi çok kýsa bir zamanda karþý cephenin birleþik bilinçli ruhu haline dönüþmüþ adýna da Dünya'nýn her yerinde "Organizma " koymuþlardý.

Organizma insanlara önce Aleda'nýn dediði gibi "Bedenini geri verdi." Uzun zamandan beri sýr gibi çekmecesinde sakladýðý "Ölümsüzlüðü"

Ardýndan tüm insanlara mutlu olabilmeleri için "Acýsýzlýðý" verdi.

Ekonominin tüm kurallarý bir yýl içerisinde deðiþti. Ölümsüz ve acý çekmeyen insanýn aslýnda hiç bir þeye ihtiyacý yoktu.

Fae gibi olanlar ise; bu insana "Hayýr" dediler.

Ed Thomson'un dalga dalga yayýlan isyanýnýn ardýndan týpký buna hayýr diyen milyonlarca insan gibi Organizmaya direniþ göstermeye çalýþtýlar.

Fae,Aleda 18 ve 17 yaþýnda iki kýz. Yanlarýnda birlikte gezindikleri iki erkek Calvin ve Mavrick ise henüz 23 ve 25 yaþlarýndalar.

Hepsinin ortak noktasý Ýsyan sonrasýnda ailelerini kaybetmeleri. 1 yýldan bu yana Amerika'nýn bir çok eyaletinde bir çok þehirde bir gezgin gibi yaþadýlar.

Son iki aydan bu yana ise; baþka ve büyük bir görevi üstlendiler.

Organizma ölümlü direniþçilere görünürde "Ölümlü bir yaþam" hakký tanýyor gibi görünse de el altýndan bir savaþ yürütmekteydi.

Kendi tarafýndan olanlarýn sayýlarý organizma tarafýndan gün geçtikçe azaltýlmaya çalýþýlmaktaydý. Ülkenin bir çok yerinden gelen haberlerde Organizma tarafýnda olan Ölümsüz insan kitlesi kýþkýrtýlarak gezgin bu dört kiþi gibi dönüþtürülmek isteniyordu.

Bazý yerlerde bu açýk bir savaþ þeklinde bazý yerlerde ise; el altýndan yapýlýyordu.
Kimi zaman güdümlü medya desteði ile bazende topluma açýk üniversitelerde konferanslar düzenliyerek direniþçiler ikna yöntemleri ile dönüþtürülmeye gayret sarfediliyordu.

Ýki ay önce Ed Thomson ve arkadaþlarýndan bu uyarý merkezi yada üssü tam olarak bilinmeyen direniþ komuta merkezine gitmiþ sonrasýnda insanlýðýn bu yolunu seçen direniþçilerin hepsine bulunduklarý her yerde tek bir görev verilmiþti.

"Kayýp vermemek."

Fae,Aleda,Calvin ve Mavrick hem kendilerini devamlý oradan oraya gezerek korumaya çalýþýyorlar. Hem de kendileri gibi olan herkesi bu operasyondan ellerinden geldiðince kurtarmaya çalýþýyorlardý.

Burasý geniþ bir araziye yayýlmýþ küçük bir amerikan kasabasýydý.

Küçük ve sessiz. Calvin Silah seslerini duyduðunda Mavrick ile birlikte yaktýklarý kamp ateþinin çevresinde uyumaktaydý.

Þafak sökerken silah sesini duyan sadece onlar deðildi. Fae ve Aleda çoktan silah seslerinin geldiði kasabanýn giriþinde bulunan ahþah boþ bir evin içerisine sinmiþlerdi.

Erkekler tüm gün dolaþmanýn verdiði yorgunlukla kamp ateþi etrafýnda derin bir uykuya dalmýþlar kýzlar ise; tüm gece lafladýktan sonra kasabaya doðru gitmeye karar vermiþlerdi. Þafak sökerken, dördü silah sesleri ile irkilince Fae boþ evin hemen kenarýnda ilk adýmý attý.

Aleda'ya evde kalmasýný söyleyerek silah seslerinin geldiði yöne doðru yavaþ adýmlarla ilerlemeye baþladý.

Çok uzun sürmedi bu. Ýleride belkide kasabanýn toplamýný oluþturan bir kitle baðýrýþlar içerisinde yerde bir kaç kiþiyi sürükleye sürükleye tam karþýlarýnda bulunan kiliseye götürme çabasýndaydý.

Yerde direnenlerden ikisi çocuk, diðer 3 kadýn ve birde erkek vardý.

Çok kalabalýktýlar. Fae bu kalabalýk karþýsýnda olaný biteni bir süre daha izlemek zorundaydý.

Ýþte geçmek bilmeyen bir zamandý Aleda için. Saklandýðý evin içerisinde Fae ve diðer arkadaþlarýndan uzakta mevsimleri ve günleri umarsýzca geçirdikten sonra,zamanýn birden bire iliklerine kadar yavaþladýðýný hissediyordu.

Fae'nin dýþarýda yardýma ihtiyacý olduðunu biliyordu. O evde sonsuza kadar kalamazdý. Bulunduðu odadan sadece sesleri duyuyor, hiç bir þey göremiyordu.

Kýzgýn,öfkeli baðýran kalabalýk yerde sürükledikleri 6 kiþiyi kilisenin tam kapýsýnýn önüne kadar getirip çuval gibi fýrlattý. Kilisenin orta gövdesinde bulunan büyük demirden haç her an bu altý kiþinin tepesine düþecek gibi duruyordu.

Kýzgýn kalabalýktan bir erkek sýyrýldý. Yerdeki iki çoçuktan birini önce kollarýndan kaldýrarak sonra da tüm cýlýz çocuk bedeni ile havaya kaldýrarak tekrar yere fýrlattý.

Ve baðýrdý.

"Niye direniyorsun çocuðum, aramýza yýllar önce ailen ile geldin iþte tanrýnýn evi.! Biz eskiden öyle derdik. Sen ve ailen Allahýn evide diyebilirsin.Müslüman olduðun halde seni aramýza ailen ile kabul ettik Ahmed.! Seni ve aileni bizim bir zamanlar seçtiðimiz dine ait olmasanda kabul ettik. Þimdi ise; sen ve diðerleri senin dininden olmasalarda direniyorsunuz.."

Bir kadýn fýrladý o kalabalýktan.

"Ama önce seni annen ve baban terk etti Ahmed, bunu biliyorsun"

Yerdeki acý çeken çocuk, acý çekmesine her yeri kan revan içinde olmasýna raðmen bir damla göz yaþý akýtmadan konuþtu.

"Hayýr onlarý ayaklanma baþlar baþlamaz süren sizsiniz!"

"Ne farkeder?" dedi kadýn çevresinde dolaþarak. Az ötede Ahmed'in yanýnda yerde bulunan kadýnýn saçýnýndan hýzla çekerek sordu.

"Aðlýyorsun emma acý mý çekiyorsun? senin için farkeder mi peki?"


Emma aðlayarak baðýrdý.

"Fark eder elbet ! Ben bir insanýn robot deðilim, acý çekmeliyim ama sizinkisi bir zulüm!"

Ayaktaki Diðer adam baðýrdý.

"Emma sizi ikna etmeye çalýþtýk.Siz direndiniz,iþte tanrýnýn evi.Ýþte burasý!"

"Burada dönüþeceksiniz"

Neden ? diye baðýrdý yerde yatan diðer adam.

"Neden burada?"

"Acý çektiðiniz tek yer burasýda ondan" dedi Ayaktaki adam.

Ardýndan arkasýndaki öfkeli kitleye emreder bir ifadeyle seslendi"

"Götürün bunlarý içeriye!"

Hepsi bir anda bu direktife uydular. Yerdeki 6 kiþiyi yine sürükleye sürükleye Kilisenin kapýsýndan içeriye soktular.

Fae olduðu yerde donup kalmýþtý. Aleda'ya gelince baðrýþlarýn artmasý ile birlikte saklandýðý evin kapýsýndan fýrladý.

Fýrladýðý anda 16 yaþlarýnda genç bir çocukla yüz yüze geldi. Ve neye uðradýðýný anlamadan kafasýna bir kürek darbesini almaktan kendini kurtaramayarak
yere yýðýldý.