ÖNLÜÐÜM SÝYAHTI MUTLULUKLARIM BEYAZ
Çocukluðuma...

Hep azlýðýn içindeki çokluðu görmeyi sevdim.
Yoktu öyle süslü püslü göz alýcý bebeklerim .En güzel oyuncaðým taþlardý.
Ayak taþý, beþtaþ ...Belki de o yüzden kalbim hiç taþlaþmadý.
Evcilik oynardým. Çamurdandý tencerelerim tavalarým. Bir heykeltraþ edasýyla onlarý yapar güneþte kuruturdum. Sonra kavak aðacýnýn yapraklarýndan sarma sarar içlerini doldururdum. Ellerim çatlardý ve eve gittiðimde annem yine mi çamurla oynadýn der beni yýkar temizler ellerimi kremlerdi.O mutluluk her þeye deðerdi.O zamanlar büyüklerimiz biz oynarken baþýmýzda beklemezlerdi .Çünkü sokaklar güvenliydi.
Öyle oyun parklarý da yoktu
Ýki aðacý yan yana görsem salýncak kurardým .Saatlerce sallanýrdým, süresiz ve jetonsuzdu..Bir de ip atlamalarým, birdir birlerim ...Ona kadar saymayý öðrendiðim .. Yazýn sýcaðýnda serinleten renkli buzlarým vardý. Dondurma da neyin nesi. Oraletleri çay tabaklarýna doldurup içlerine de çay kaþýðý koyup buz dolabýnda iki saat bekletmek yeterdi. Televizyon desen haftada bir gün çizgi film oynardý.Onu da sabýrsýzlýkla beklerdim . Ha unutmadan bir de hayal meyal hatýrladýðým Karaþimþeðim. Uçan arabasý düþlerimin...
Kýþ geldiðinde ise sobanýn üstünde tereyaðlý eritme ekmeklerim ne de tatlý olurdu.
Elli çeþit kahvaltýlýk yoktu ama ne yer içerdim de yanaklarým pespembeydi. Yoksa sebebi içinden oyuncak küçük kovalar kürekler çýkan leblebi tozlarý mýydý? Onlarý yer oyuncaklarýyla usanmadan oynardým. Eeee defilecilik anýlarýmý da unutmadým.
Annemin yazmalarýný elbise yapar kat kat üstüme sarardým Ve hiç kýzmazdý bana .
Ama en çok saçlarý sarý iplikten ,bedeni mavi kumaþtan olan bebeðimi severdim. Annem gibi kokardý .Çünkü onu annem elleriyle dikmiþ ,gözlerini, aðzýný, burnunu nakýþ nakýþ iþlemiþti .O benim en kýymetlimdi. Sonra bir gün boyum kadar bir bebek alýndý oyuncakçýdan, sadece bir gün, bir gün, bir gün oynadýðým . Anneannemi ziyarete þehir dýþýna gittik bebeðim evimizde kaldý. Yataðýmýn üzerine býrakýp ona ‘'beni bekle'' dedim. Geri döndüðümüzde külleri bile yoktu evimiz yanmýþtý ama onunla hiç oynayamadým diye üzülmedim. Çünkü benim çamurdan tencerelerim tavalarým vardý ellerimle kardýðým...Ve en önemlisi saçlarý sarý iplikli ve mavi tenli bir bebek yapmak için caným anneciðim ...
Yazan/Arzu Karadoðan