Uçaða binmek için beklerken, ön taraftaki yolcularýn alýnacaðýný, arka taraf yolcularýnýn biraz beklemesi gerektiði söylendi. Sýradakilerden birinin sebebini sormasý üzerine yetkili, Kaptan’ýn öyle istediðini iletti. Nasýl karþýlardýnýz bilmiyorum ama bana tuhaf geldi. Kaptan ne isterse olacak mýydý yani? Öne doðru yaklaþtým. Sýradakiler söylenmeye baþlamýþtý. Aklýma organ baðýþý günlerinde gördüðüm bir ilan geldi. ”Siz beþ dakika beklemeye tahammül edemez iken insanlar yýllarca organ için bekliyorlar” Tabi ki bunu göz ardý etmedim. Böyle düþünürken de ön tarafa gelmiþtim. “Kaptan’ýn niye böyle istediðini söylerseniz, insanlar daha az memnuniyetsiz olacaktýr eminim” dedim. Arkadaki beyefendi, yavaþça yaklaþarak, engelli birinin uçaða bindiðini, onu yerleþtirmek için bekletildiðimizi söyledi.Bu sefer insanlar, böyle bir sebebin çok geçerli olduðunu, bunun için beþ dakika deðil daha bile uzun bekleyeceklerini gösteren mýrýldanmalar içindeydi. Önemsenmek istiyordu insanlar belki de.
Koltuðuma oturduðumda ilk yaptýðým þey, ön koltuktaki dergiyi karýþtýrmaktý. Ýlk sayfalarýndan sadece biri On kasým törenine ayrýlmýþ. Ve bir tane Atatürk fotoðrafý bile olmayan, beylik laflarla dolu, vasat bir yazýydý. Ayný dergide ilerleyen sayfalarda mantar’ dan yapýlan yiyecekler ise ballandýra ballandýra sayfalarca anlatýlmýþ ve boy boy–çekilmesi sýrasýnda emek harcandýðý belli olan-fotoðraflarla bezenmiþti.Bu derginin yurtdýþý uçuþlarda da okunduðunu hesaba katarsak durum oldukça düþündürücü.
Yýllardýr Ýstanbul’da yaþadýðým halde, yapmadýðým ama ilk fýrsatta yapmak istediðim bir þeyi yapmak üzere Burgaz Ada’ya gitmek üzere Adalar Vapur iskelesin de aldým soluðu uçaktan inince. Türk edebiyatýnýn dönüm noktasý olan yazar Sait Faik Abasýyanýk’ýn müzeye dönüþtürülen evini ziyaret etmekti amacým. Yazdýðý mektuplarý bile bir þiir havasýna büründüren, bir insaný resmedercesine anlatan þahsiyetin, bunlarýn bir kýsmýný, nerede yazdýðýna tanýk olmak istedim. Yazarýn ve ailesinin oldukça iyi korunan eþyalarýný ve üst kata çalýþma odasýna girip, yazarýn pijamalarýný ve daktilosunu da görünce zamanda yolculuða teslim oldum. Oradan çýktýðýmda evin duvarlarýndaki, yazarýn hayatýndan alýntýlar ile beraber yazar ile sanki uzun bir sohbet etmiþçesine mutluydum.

26.11.2014