Ey can...
Yýllarca
Sabredip umutlandýn
Cezbine kapýldýðýn
Kim varsa duygulandýn
Ýçinde bulunduðun þartlara baktýn,
Bir ah edip aðladýn
Ýçinin feryadýný duymayan,
Seni anlamaktan
Uzak olanlarla yaþadýn
Kimi zaman uçan kuþa,
kimi vakit esen poyraza
Sessizce umutlarýný aktardýn
Ya hak dedin,
Gözlerinden döktün,
Etrafýna baktýn, çare adýna
Yalnýzlýk içinde kývrandýn
Seni duyan, seni anlayan,
Cemalinden yansýyan hüzünle
Yýllardýr yazdýðýn ruhunun
Hicran damlalarýný okuyaný aradýn
Gel ah u zar etme,
Melülleþerek boynunu bükme,
O naif kalbini yeisin,
Nedametin ellerine teslim etme
Sen kendini bir ümitsin,
Fikri bakýmdan eminsin,
Bilinci yüksek birisin,
Baský altýndaki duygularýna
Asla fýrsat verme
Sen her baskýmdan
Kýsmeti açýk bir cansýn,
Ruhundaki yorgunluk bakýmýndan
Yýpranmýþ hicransýn,
Sen suhulet içinde
Nazar eden edep ihsanýsýn...

Mustafa Cilasun