Küçük bir tohumdum, filizlendim. Üstümdeki kabuðu çatlattým önce, sonra ýþýðýn sesine kulak verdim, peþinden gittim. Yürüdüm, koþtum, durdum, soluklandým ve yine devam ettim. Yoruldum, ýþýða uzandým. Yetiþemedim. Kabuðuma dönmek istedim. Ýmkansýzdý.

Yürüyecek yolum vardý. Ýki yaný duvarlarla çevrili yol. Baþýmý kaldýrýp peþinden koþtuðum ýþýðý aradýðýmda, kör edildiðimi anladým. Iþýðý düþledim. Hayal ile uyku arasýndan kabuslar çekip çýkardýðýnda tutsak edildiðimi anladým. Acýlar acýttý. Yüreðim paramparça edilmiþken her biri Aþk'ýn peþine düþtü.

Uyandým. Ateþin içine atladým, alev alev yandým. Öyle bir yanmaktý ki, ýþýk oldum. Aydýnlandým. Beni lime lime eden Hayat'a isyan ettim. Kurþunlandým, asýldým, taþlandým. Hayat oldum. Penceremde hapsoldum. Yutkundum özgürlüðümü, yutkundum hayallerimi, isyanýmý ben kendim bastýrdým.
Belki bu yüzden, bir gün aydýnlatýr diye, ýþýðý sakladým... Kaynaðýnda, Ruhumda sakladým.

Sustum.
Beni görmeyenlere, duymayanlara, egosunu susturmayanlara sustum. Sustum, görünmez oldum, göz yumdum, lal oldum.
Kulaðýmdan yüreðime varan notalar gözyaþýmla yýkandý, yine sustum. Ölümü özledim, çaðýrdým, bekledim.
Aramadým kendimi- orada burada, þunda bunda diye- fazlasýyla gerçektim. Kaderime aðlamadým, benim olmadý hiç. Acýtan varlýðýmla Aþk'a sýðýndým. Ýçim dýþým Aþk çünkü... Hayallerimin peþinden gittim.


eylül