Adam, iþten yeni çýkmýþ fakat hemen eve gitmek istemiyordu. Amaçsýzca yolda yürümeye baþladý. Vitrinleri seyretti bir süre. Sonra insanlarý inceledi. Kimisinin yüzüne yorgunluk, kimisinde aþýklara has gülümseme, kimisinde de kýzgýnlýk ifadesi vardý.

Biraz daha ilerledi. Bir koku onu kendine doðru çekiyordu. Az ötede duran simitçinin tezgâhýndan geliyor olmalýydý onu etkileyen koku. Simitçiye doðru ilerledi. Elini cebine attý. Bozuk paralarýný çýkardý. Simitçi keyifle maþasýný tezgaha vuruyor, bir yandan da davudi sesiyle “ Simitttttt sýcak sýcak. Simide gel vatandaþ. Fakirin döneri bunlar ! “ Diye baðýrýyordu. Ýþtahýný iyice kabartmýþtý. O sýrada, koþarak yanýna gelen çocuða gözü iliþti. Çocuk, simitçinin yanýna geldiðinde durdu. Simitçiye baktý fakat konuþmadý. Sonra “ Simitçi amca simit kaç lira? “ dedi. Simitçi çocuða baktý ve önemsemeden “ yetmiþ beþ kuruþ “ cevabýný verdi.

Çocuk, elindeki paralara baktý. Saydý. Yutkundu. Sonra geri döndü ve geldiði tarafa gitmeye baþladý. Adamýn yüreði burkuldu. Cebinden biraz daha bozuk para çýkardý. Üç simit aldý. Ýkisini ayrý poþete koydurduktan sonra aceleyle çocuðun peþine düþtü. O ilerledikçe, çocuk daha da hýzlanýyordu. Sonunda yetiþmiþti ona.

“ Oðlum merhaba! “

Çocuk þüpheyle baktý. Huzursuz oldu fakat önemsemedi.

“ Merhaba"

” Oðlum, simitleri bir arkadaþýma almýþtým. O da gelmeyecek. Seninle paylaþmak istedim. “

“ Teþekkür ederim amca. Ama ben sevmem simidi.”

“Oðlum, bütün çocuklar sever simidi. Ben de çok severim. Lütfen kabul et. “

“Teþekkür ederim. Ben sevmem ama arkadaþým var o sever. Ona veririm o yesin o zaman. “

“ Afiyet olsun oðlum. “

Çocuk, hýzla ayrýldý yanýndan. Adam ise ardýndan bakýyordu. Çocuk, biraz daha uzaklaþýnca, simidi kemirmeye baþladýðýnda, adam çocukluðuna dönmüþtü çoktan.

***

Dar gelirli bir ailenin çocuðuydu. Okula giderken çoðu zaman babasý ona simit parasý verememenin ezikliðini yaþýyordu. O sabah da yanýnda sadece on kuruþu vardý. Derse giriþ zili çalmak üzereydi. Halime kadýn, her sabah olduðu gibi fýrýndan yeni getirdiði simitleri, hasýr sepete sýralamýþtý. Sepetten yayýlan simit kokusu o sabah ne hikmetse çok etkilemiþti onu. O sýrada sýnýf arkadaþý Ali’ yi gördü. Yanýna yaklaþtý.

“ Ali, simit ne güzel koktu ya! “

“ Evet Hasan çok güzel koktu. Benim de caným çekti valla. “

“Çektiyse alsana “

“ On kuruþum var. Alamam ki! “

“ Ben de alamam. Çünkü on beþ kuruþum var. Simit yirmi beþ kuruþ. Ama bir fikrim var. Paramýzý birleþtirip alalým. Yalnýz, sana on kuruþluk veririm ona göre. “

“ Tamam, on kuruþluk ver. Hadi alalým.”

Parayý birleþtirerek simidi almýþlardý. Bahçede göz kararý ölçerek birine on beþ kuruþluk, diðerine de on kuruþluk pay etmiþlerdi. Simitlerin bitiminde ders ziliyle sýnýfa koþmuþlardý. Ne zaman simit görse o gün aklýna geliyordu Hasan’ ýn.

***

Elindeki simitle kalakalmýþtý sokakta. Düþüncelerinden sýyrýldýðýnda etrafýna baktý. Simitçi yeni müþterilerle ilgileniyordu. Elindeki simide baktý. Simidi önce kokladý, sonra diþlerini geçirdi. Evine gitmek üzere yola koyuldu. Bir ara sanki uzaklardan Ali’ nin sesini duyduðunu hissetti.

“ Oðlum, hepsini yemeyeceksin, sadece on kuruþluk tamam mý ?"

Nermin Güday Kaçar

19.12.2014

BOLU