Aralýk sabahý. Kýþ güneþi dokundu yüzüme. Bir an, eridiðimi hayal ettim, tüte tüte. Her zerremin boþluða karýþmasýný düþledim. Sessizliðe Ýncesaz ezgisi karýþtý, salýndý ruhum. Hislerden sýrýlsýklam oldu yüreðim.
Uyandý bedenim, kollarýmý kanat misali açtým, nefes nefese kalana kadar döndüm, döndüm. Müzik doldu gözlerim, sevinçli-hüzünlü bir yaðmurun mýsralarý damladý içime. Aðaç kökleri gibi topraða tutundu ayaklarým, filizlendi dallarým, uzandýlar gökyüzüne, Güneþ'e. Gövdem kabuklandý, üzerinde karýncalar
dolaþtý, dallarýmda yuva kurdu saka kuþu, yapraklarýmda týrtýllar kelebek uyandý. Sadece düþledim, ben gerçeðim. Ruhu özgürüm...




Gündüzün bir yarýsý karanlýk. Bulutlarýn içi fýrtýna. Deniz günýþýðýný yutacak gibi dalgalanýr. Korkuyorum bilinmezden. Gecenin bir vaktinde endiþe kabuslarýyla uyanýrým. Rüzgarýn sesinden bile ödüm kopar.
Korkularýmýn kafesine sýðýnýyorum.
Ýþsiz, aþsýz, adsýz, sansýz kaldýðým düþer aklýma, ürperiyorum. Kimse olmaktan, üþümekten, acý çekmekten, yaþlanmaktan, ölmekten korkuyorum.
Ýçimdeki iyiyi çýkamayacak kadar derine gömüyorum, kötülüðü sahiplendiðimi bilmeden. Vicdanýmdan korkuyorum, adaleti fýsýldadýðý için. Vicdanýmý susturduðum gün, adil olmayý hýrslarýmýn rehberliðine teslim ediyorum, korkulara tutsak. Bu ben deðilim. Hayat.


Þükrediyorum. Günýþýðýndayým...

Yaþam denen panayýrda gördüklerime, duyduklarýma þaþýrdým. Ýnanmadým. Sessizce seyre daldým her köþesinde, görünmez oldum. Bir fanusun içindeymiþçesine güvende, ortasýnda oysa her þeyin, kendimle kaldýðým için þükrettim. Sadece sonsuz Aþk ile...


eylül