Göz önünde yaþamaktan daha korkunç birþey olamaz hayatta. Kendimizi ulu orta yerlerde ne kadar görünür hale getirirsek, o kadar çabuk tükenmeye ve yok olmaya mahkum oluruz. Yaþamak güzel olduðu kadar zordur'da. Zorluðu, kendi halimize yaþamamýzdan da kaynaklanmýyordur üstelik, aksine kendi halimize býrakýlmamamýzdan kaynaklanýyordur. Bana umutlarý olmayan bir tane insan gösteremezsiniz. Düzende, herkes yolunu bulmanýn ve geçimini saðlamanýn derdindedir. Bu sýkýntý ve anlamsýz koþuþturmaca, insanlardan manevi,maddi ve ilahi deðerlerini dahi alabilir. Sistemde popülarite baþ göstermekte, eðlence anlayýþý, yerini duyarsýz ve duygusuz bir þekilde yaþayan insanlara býrakýyor. Hepimiz robotlaþýyoruz, masaya yumruðumuzu vurmak yerine, çýkarlarýmýzý kaybetmemek için kiþiliðimizden dahi ödün vererek tabiri caizse o masanýn adeta altýna giriyoruz. Yaþamda beni en çok afallatan þeylerden biride, tutarsýz insanlarýn samimiyetsiz, sözüm ona samimiyetine maruz kalmaktýr. Ýnsan öylelerine nasýl yaklaþmasý gerektiðini maalesef kestiremez. Aksine bu kiþiyi dönüþüm sürecine dahi sokabilir, birde bakmýþsýnýz ki, bir süre sonra sizinde bu tarz insanlardan farkýnýz kalmamýþtýr. Oysaki insanýn kendini olduðu gibi sunmasýndan daha erdemlice bir harekette olamaz. Nitekim yaþamda edindiðimiz tüm donanýmlar ve yapacaðýmýz her hareket bizleri ele verir...

Duygularý uykuya dalýnca insanýn, robottan bir farký kalmaz...

-Denemeler-
Yazan-Edibe Toðaç