Kendimi bildim bileli ayný terane; Yýlbaþý kutlanmaz. Kendimi bildim bileli kimse buna kulak asmaz. Uyak gülümsetti beni lakin öfkeli hüznümü silemedi. Yeter diye haykýrasým var, en yükseðinden, en yeterinden.

Bana ne, Noel'den, bana ne, ne bir baþka dinin vecibelerinden, sorarým sana görünmez yargýcým?!.. 365 gün bitti, takvime resmedilmiþ oniki ay yitti, dört mevsim gelmek için yeniden dönüp gitti, bir yýl ömrüm eksildi, sana ne!..
Yýlbaþý, umutlarýn yeniden yazýlmasý, kim bilir belki deðiþir hayatýn gidiþi diye kutlanýr.

Tatili beklerdim, kar yaðsýn diye dua edip. Babamýn yaptýðý kýzaðýma binip uçmak için hazýrlardým kendimi. Misafirlere kurulan sofranýn altýnda saklanýp mucizeleri sýralardým zihnimde: her þey deðiþsin isterdim, hayat bile...
Okulum, sýnýfým, evim, dünya bambaþka olsun isterdim. Eksik bir þeyler varmýþ demek...
Yýlbaþýný beklerdim, hediyeler de olsun diye.

Yepyeni bir yýlýn geliþi kutlanýr, hayat yolu yorgunluðu bir nebze hafifler umuduyla.
Donatýlýr sofralar, heyecan sarar, unutulur her cefa, Yeni yýlýn geliþi kutlanýr.
Bir kez olsun unutulur borçlar, uç uca eklenen dertler. Umutlara yol alýnýr,
Yepyeni yýl gelmeden, eskinin gidiþi kutlanýr...


eylül