Köþe baþýnda karanlýk bir adam belirdi ..
Etraf sessizdi ..
Sokak bomboþtu ..
Ve meydan çöplerin etrafýndaki kedilere kalmýþtý ..
Yaðmur sonrasý aðaçlarýn yapraklarýndan süzülen son damlacýklar olanca gürültüsüyle
Tarihten kalma,çoðu aþýnmýþ parke taþlarýna çarpýyordu son haykýrýþlarýný ..
Rüzgar terketmiþti bu sokaðý
Ve aðaçlar yaðmurun yorgunluðuna boyun bükmüþtü ..
Sokak lambalarý titremiyordu artýk soðuktan
Onlarda kendi karanlýðýna gömülmüþtü ..
Karanlýk yaklaþýyor dedi adam fýsýldayarak ..
Sesi duymuþ olsalar gerek bir anda irkildi aðaçlar
Ve çalkalanmaya baþladý yapraklar ..
Kediler sesin korkusundan dört bir yana daðýlmýþtýlar ..
Artýk daha bi yalnýz olduðunu hissetti adam ..
Ve yürümeye baþladý ..
Ayaklarý bir bilinmezliðe atýyordu koca bedenini,
Ve her bir adýmda daha hýzlý atýyordu koca yüreði ..
Ölü aðaçlardan bir farký yok gibiydi ..
Sessiz adýmlarla ilerliyordu ..
Yaðmurdan ýslanan kuru yapraklara basmamak için miydi yere bakýþý
Yoksa baþka bir nedenden dolayý mý ? Bilmiyordu ..
Gözleri yere deðiyordu ..
Bir an duraksadý ..
Baþýný kaldýrdý ve cebinden son kalan sigarasýný çýkardý ..
Sokaðýn sessizliðini bozmak istemiyordu ..
Ve yaktý sigarasýný ..
Çakmaðýnýn çýkardýðý ateþe inat içi cayýr cayýr yanýyordu ..
Dumanýn sesini hissedebiliyordu tüm hücrelerinde ..
Sokakta kimseler yoktu ..
Pencereler kapalýydý,
Perdeler çekilmiþti ..
Ýnsanlar kapanmýþtý sýcak evlerine ..
Sokak bile kendi yalnýzlýðýna býrakmýþtý herþeyi ..
Kaldýrýmlar daha bir gömülmüþtü duvar diplerine..
Hiç kimseyi istemiyordu sanki bu sokak ..
Ne mutlu insanlarýn gülen yüzlerini,
Ne mutsuz insanlarýn yalnýzlaþan kalplerini,
Ne de sýcak çay bardaklarýna dokunan çay kaþýðý seslerini ..
Sokak yalnýzdý,
Kaldýrýmlar yalnýzdý,
Aðaçlar yalnýzdý,
Evler yalnýzdý,
Iþýklar yalnýzdý,
Bu sokaktaki herþey o anda yalnýzdý ..
Adam yalnýzdý ..
Bitmiþti sigarasý ..
Býraktý izmariti kaldýrýmýn üzerine zihnindekilerle beraber ..
Artýk dahada bi yalnýzlaþmýþtý ..
Sonkez kaldýrdý baþýný ..
Uzakta bir noktaya bakar gibi baktý ..
O an aklýndan neler geçirdiðini kimse bilmiyordu ..
O an neden orda olduðunu hiç kimse bilmiyordu ..
Sadece bakýyordu ýssýz bir manzaraya bakar gibi ..
Bi süre sonra derin bir iç çekerek soðuktan buz tutmuþ ellerini cebine soktu ..
Yaðmur tekrar çisilemeye baþlamýþtý ..
Ve damlalar yüzüne çarpýyordu ..
Bozulmaya baþlamýþtý büyüsü sokaðýn,
Ve git artýk diyordu kirpiklerine vuran yaðmur taneleri ..
Sokak ortasýnda karanlýk bir adam belirdi ..
Yaðan yaðmura inat yavaþ adýmlarla uzaklaþýyordu ..
Yaðmur engel oluyordu sanki geriye son kez bakmasýna ..
Kim bilir kaç kez ýslanmýþtý bu yaðmur altýnda,
Ve kim bilir kaç kez geçmiþti bu sokaktan ..
Bilinmezliðe ..
Artýk sokakta kimsecikler yoktu ..
Sokak bomboþtu ..