ARILAR

Yazan: Þefika ÜNAL

Bal arýlarý ormana daldý. Bir çam aðacýnýn kovuðuna yuva yaptýlar. Farkýnda deðillerdi, ancak çok yakýnlarýnda eþek arýlarýnýn yuvasý vardý. Bal arýlarý hiç durmadan çalýþýyorlar, tam vardiya çalýþan bir fabrika misali dur durak bilmeden bal yapýyorlardý.

Komþularý eþek arýlarý ise tembel mi tembel, leþlere konan, böcek ve karýncalara saldýran bir çeteydi. Böyle bir çetenin balý olur mu? Ürettikleri sadece petek idi. Bal arýlarý ise kýþa hazýrlýk yapýyorlardý. Koca çam aðacýnýn kovuðunu, bal ile doldurdular. Daha durmuyor ha bire çalýþýyorlardý.

Bir gün bir baktýlar, bu çete yuvalarýna saldýrýyor, bazý bal arýlarýný öldürüyorlardý. Bal arýlarý hemen toplandý ve karþý saldýrýya geçti. “Mekanýmýza saldýrý var, savaþ ilan edildi.” diyerek çiçeklerden toz toplayan iþçi arýlarýný da yuvaya çaðýrdýlar.

Bal arýlarý eþek arýlarýna, “Sizi gidi asalaklar sizi, hem mekanýmýza saldýrýn, hem de dur durak bilmeden ürettiðimiz ballarýmýzý yiyin. Biz hem kendimiz, hem de insanlar için çalýþýyoruz. Yaðma yok, size yedirtmeyiz ürettiklerimizi.” diyerek karþý ataða geçtiler. Kraliçe arýyý ve yavrularý derhal baþka bir aðacýn kovuðuna taþýdýlar. Ayaklarýna bal sürerek eþek arýlarýný püskürttüler. Eþek arýlarýnýn bir kýsmý öldü, bir kýsmý kaçmaya baþladý.

Eþek arýlarý tümüyle püskürtüldüðünde, kraliçe arý ve yavrular yuvaya döndü. Birlikten yine dirlik doðmuþtu. “Biz böyle asalaklara yol verir miyiz? Biz çalýþalým, üretelim, gelsinler el koysunlar. Geldikleri gibi gittiler.” dediler.