Kýbrýs çýkarmasý sýrasýnda kendi hava kuvvetlerimiz tarafýndan vurularak batýrýlan Kocatepe muhribinin komutanýydý kendisi, israilli bir eðitim gemisi tarafýndan kurtarýldý. Ýsrailli komutanýn üniformasýný giydi ve þarap içip yemek yedi. Sonra da kafayý vurup yattý. Ýþte Türkiye'nin kaderini elinde bulundurmuþ kiþilerden biri Güven Erkaya...
Bu ülke yalnýz deðil. Týpký elmanýn içindeki kurtçuktan dolayý yalnýz olmadýðý gibi. Ne demiþ Cemil Meriç:
Sað ve sol: Anladým ki bu iki kelime ayný anlayýþsýzlýðýn, ayný kinlerin, ayný cehaletin ifadesidir. Sol ve sað… Çýlgýn sevgilerin ve þuursuz kinlerin emzirdiði iki ifrittir.
Dahasý ne demiþtir: Kendi gerçeðimizi kendi kelimelerimizle anlayýp anlatmak, her namuslu yazarýn vicdan borcudur. Ah Cemil Meriç...Ya susturuluyoruz ya baþka milletlerin kelimeleriyle konuþuyoruz. Ah derdimizi anlatamýyoruz. Týpký sözünü ettiðin aydýnlar gibi ( Türk aydýný yangýndan kaçar gibi uzaklaþýyor memleketten. Hayýr kirlettiði bir odadan kaçar gibi.) kaçýyoruz.
Cemil Meriç'in þu sözü ise çok þey anlatýr nitelikte: "Bu memlekette gerici-ilerici yoktur. Namuslular ve namussuzlar vardýr. Siz namuslulardan olunuz. Göreceksiniz, Çok kalabalýk olacaksýnýz."
Senin yaþadýðýn bu ülkede kaleminin bir parçasý olmak için çalýþacaðým. Ýsrail gemisinde kafayý vurup yatanlardan deðil; yazmaktan, düþünmekten kafa patlatanlardan olacaðým. Söz Cemil Meriç... Söz.
Bazen bir kuyuya benziyor hayat; kör, pis, zehirli bir kuyuya. Boðuluyorum, ölüme koþacak mecalim kalmýyor, kimseyi görmüyor gözüm. Sevdiklerim yabancýlaþýyor. Kitaplar tuðla oluveriyor birden. Dostlarýmýn sesini tanýmýyorum. Varlýðým bir tele asýlýyor. Bir kâbus bu, bir hastalýk. Senin bu dediklerini yaþasam da hissetmeye devam edeceðim. Bayaðý, hissetmeyendir. Sözündeki kiþilerden olmayacaðým. Söz veriyorum.