Yar...
Bir ömür savruldum
Bahtýn diyerek avundum
Her mevsim hüzün doluydum
Çaresiz hicranla arkadaþ oldum

Issýz
Ve sessiz sokaklar
Beni benden alan çýðlýklar
Ruhumu okþayan yanýk umutlar
Hep yanýmdaydý, yalnýz býrakmadý

Yar
Desem, ümidiyle beslensem
Ýlim ve irfaný terennüm eðlesem
Ýbret ve hikmetin âlinde serinlesem
Hiç ah u zar etmesen ve boyun büksem

Gel
Al götür beni
Himmet ve hamiyet et basiretini
Henüz “oku”mayý beceremeyen siretimi
Edep et, nezaret et, sýrrý meftun et, hiç et

Ne olur
Bana aþktan söz et
Ruhumun firkatini hafiflet
Nasibi, hikmeti, ihlâsý halime þerh et
Aklý, ilmi, irfaný, iradeyi kaderi zerk et

Zalime
Kim dur diyecek
Kul her vakit boyun mu bükecek
Vahdet muhabbetsiz dirlik mi verecek
Yürek gücü kazanýlmazsa zalim gülecek

Yar
Can ne ki
Siret ve ruh aþka amil
Gönül ve dimað hak rýzasýna kefil
Candan geçirmeyen, ihlâsa bürünmeyen
Hiçbir arzu ve heves umut, aþk ve sevda deðil

Mustafa Cilasun