Ey oðul…
Bilmem ki ne sanýrsýn
Bilinmeyenler üzerine oynarsýn
Zafiyetlerin için garip hesaplar yaparsýn
Sanal bir kiþilik üzerine verilen ömrü kurgularsýn
Açýk söyle sen hangi dilden anlarsýn, en yakýnlarýný yorarsýn

Sabrýmý zorlama
Bir iz býrakmadan kaçarým sanma
Telefonu kapatýnca iþ biter diyerek avunma
Arýzalý bir kiþiliðin ve mizacýn var, sanal role soyunma
Yanlýþ ve hatalarýnda kaderimmiþ diyerek gariplik yapma
Ne olduðunu, kim olacaðýný, varlýk sebebini, umutlarýný sorgula

Macerayý seviyorsun
Hesapsýz aklýnla rolden role giriyorsun
Her gün deðiþtirdiðin kýyafetle beðenileceðini sanýyorsun
Taþýdýðýn veya gizlediðin aletlerle kimi korkutur, aldanýyorsun
El tokadýný yemedikçe hizaya gelmeyeceðine beni inandýrýyorsun
Niçin bu kadar sefil ve acýndýracak bir hale, yýllardýr düþüyorsun

Þayet sen
Böyle yaþamak istiyorsan
Ýrade benim dilediðimi yaparým diyorsan
Her yaptýðým ve tercihim benindir diye sahipleniyorsan
Dünya tek kiþilik deðil, nesebin ve tabiatýn bellidir, bilmiyorsan
Ýrfaný bir kenara býrakýp, rezil rüsva içinde kalmayý diliyorsan

Bu ana kadar
Ýlintili olduðun her þeyden
Ve seni sen yapan tüm deðerler bütününden
Hýsým, akraba, eþ, dost, ahbap ve yarenlerinden arýnman
Yalnýzca seni ilgilendiren bir dünyada yaþamaya adanmalýsýn
Hürriyet ve emniyeti ne sanýrsýn, güç ve kudretten anlamaz mýsýn?

Bu son ihtarým
Ýkazý çoktan geçtik, tehlikeli sýnýrdýr
Hayli zamandýr altýný çizdiðimi bizzat söylemiþtim
Artýk üzerini çizerim, senden geriye kalan her izi silerim
Yok, bilirim, kaza, bela diye sual edenleri teselli eder, geçerim
Ýrade sahibisin diye her yaptýðýn yanlýþa sessiz kalacak deðilim…

Mustafa Cilasun