Beþinci Mevsim
Bir mevsim daha var bilinmeyen, adý Sen.
Bir mevsim daha var bilinmeyen.. Ne sýcak ne ýlýk, ne soðuk ne yaðýþlý. Bir mevsim daha var bildiðim, adýna acýsý dediðim. Yokluðu dediðim. Bir mevsim daha var bilinmeyen, adý Sen. Sabahlarý güneþi örtüp, ay oluyor. Geceleri ayý örtüp güneþ oluyor. Aðaçlar hiç yeþermiyor. Sonbahar gibi yapraklar da dökülmüyor. Aðaçlar hiç yeþermiyor. Hiç ýslatmýyor yaðmuru. Üþümüyorum mesela. Terlemiyorum. Nefes alýyor, sadece yaþýyorum. Bir mevsim daha var bilinmeyen, yokluðundan geliyor. Sen bilmezsin. Bilemezsin. Ben varlýðýmla sana baharlarý yaþatýrken, sen bilemezsin bu mevsimi. Sen yokluðunda doðan güneþi bilemezsin. Oluk oluk yaðmurlar akmasý teninden.. Sen bilmezsin. Canýn acýdýðýnda aðlar, adýna duygu dersin. Yokluðunda bu mevsim çarptý bana. Aðladým. Caným yanmadý. Sadece aðladým.Tutuldum. Tutunamadýn bana. Düþtüm öylece fitlerden yerlere. Ani hava deðiþimi deðildi bu, yokluðundan olgunluða düþmekti. Bu mevsim ki duygularýn kýþý. Gözlerinin ilkbaharý.. Kokunun Sonbaharý.. Yokluðunun yazý.. 4 mevsim deðil bu, Sensin. Sen bilmezsin. Bilemezsin. 4 Mevsim sadece havayý deðiþtirebilir iken, Dünyamý deðiþtirdi yokluðunun mevsimi. Sahi gitmek miydi sevmek? Ya kalmak? Ya kalan? Anlar? Ya hatýralar? Sahi söyler misin kalan mý aþýktýr, giden mi? Biliyor musun bu mevsimi? Gözlerimin gördüðü her yer benim Dünyamdýr. Bu mevsimi sadece ben biliyorum, Sen bilemezsin. Sen hiç sevmedin ki. Sevenler gider mi? Yokluðun doðurdu, beþinci mevsimi..