Nasýl cüret ederim
Miskin ve sefil bir haldeyim
Acziyet ve nedamet benim, rahmet senin
Maðfiretin için ümit ederim, yoksa dünyayý neyleyim
Hali periþanlýðýmla hadsiz ve zafiyet içinde niyaz eylerim

Hangi âleme baksam
Gözlerin kararýyor nasýl anlatsam
Güven ve samimiyet için hangi kapýyý çalsam
Yitik sevdalarýn ibretine kansam, aþký Huda için el açsam
Ne kadar dert ve çilem varsa bir lahza unutsam ve adansam

Sözüm olmaz derviþlere
Senin pak zatý celalini zikredenlere
Ecir ve inayet için gece gündüz kendinden geçenlere
Her sýr, hikmette sabýrla, metanetle, basiretle hamt edenlere
Sende var olan, varlýðýndan arýnan, o gönül münevverlerine

Arifi ne çok severim
Senin hududunu koruduðu için güvenirim
Dünya ve nimetleri için avutan þeyhleri neyleyim
Kendi ve efradýna dokunulmazlýk zýrhý giydirenleri bilirim
Senin kullarýný aldattýklarý, avuttuklarý için þikâyet ederim

Kendi halinde fakirim
Ne kadar cemiyet ve cemaat tanýdýysam
Sohbet ve irþatlarýndan nasiplenmek arzusundaysam
Mürit ve þeyhlerin zehap ve zafiyetleriyle karþýlaþtýysam
Taaccüp ettim, cehaletime verdim, sükûta çekilmekle kaldým

Anlayýþta bir yanlýþlýk vardý
Tasavvur denilen irfan ve izan çok uzaktý
Rengârenk kýyafet, sünnet diye tercih edilenler tuhaftý
Bir dönemin geleneksel örf ve adetlerini yaþatmak farktý
Akide ve Ýbrahim’i bir inancýn müntesibi olmak çok uzaktý

Sualler boþlukta kaldý
Her hoca veya þeyh kendi zaviyesinden baktý
Farklý düþüne ve fikrini söyleyenleri tekfir ederek dýþladý
Ümmet þuuru, vahdet hassasiyeti artýk çöl bedevilerine kaldý

Mustafa Cilasun