Bu aralar yapabildiðim tek þey yazmak. Her þeye yazýya dönüþtürülebilir gözüyle bakmak. Etkileniyorsam yazmalýyým diyorum içimden, tüylerim diken diken oluyorsa, durduramýyorsam içimdeki bu akýþý, sabýrsýzlanýyorsam, sersemleþiyorsam, yer gök, gök yer oluyorsa içimde yazmalýyým diyorum.

Hiçbir þeyi itiraf etmeden, ama daha önce hiç olmadýðým kadar cesur yazmak istiyorum. Su gibi yazmak, sessiz yazmak. Ama en iz býrakanýn' dan yazmak istiyorum. Çýðlýklarýmý kimse duymasýn, ama yazýlarýmý, sözlerimi herkes okusun istiyorum. Çünkü ben konuþamadýklarýmý yazýyorum. Çünkü anlatamadýklarýmý yazýya dönüþtürüyorum.

Bazen kendim için, bazen baþkalarý için, kendimi tutmadan, aklýma estikçe, aklýmdan geçtikçe yazýyorum. Yazdýkça mutlu oluyorum, açýyorum, taþýyorum, duruluyorum.

Bazen aynamdaki ben, uyumayan gece, dinlediðim sarhoþ þarkýlar, masamdaki resim, hayali kahramanlarým, hayali acýlarým hiç soluksuz yazdýrýyor.

Bazen de birinin yüzüne bakarken, biriyle sohbet ederken, ýþýklý caddeler de yürürken, düþünürken, þiirler okurken, aþýk olurken maviye, rüyalarýma inanýrken kendimi yazý da buluyorum.

Kendimi yazý da seviyorum. Ruhumu suluyorum yazdýkça. Büyütüyorum onu, güveniyorum ona, gurur duyuyorum, duydukça yazýyorum. En çok yazýya baðlanýyorum belki de, en çok ona özlem duyuyorum. Beni sarmalamasýna, beni etkilemesine, beni kullanmasýna izin veriyorum belki de.

Kimseye hesap vermeden, kimseye gerek duymadan, kimse için yazýyorum. Ve öyle bir hissediyorum ki bu duyguyu içimde hiçbir ateþ yakamaz, hiçbir deniz yýkayamaz, zaman sarartamaz onu biliyorum. Çünkü karþýmda dimdik, benden güçlü, sýmsýký, kararlý, taptaze duruyor.

Yazdýkça yaþamak, yaþadýkça yazmak uðruna... Basit, sýradan, içimden geldiði gibi, hissettiðim gibi.

Sadece yazmak. Her gün adýma gönderilen, sadýk bir mektup gibi yazmak.