Can…
Hiç söylenme
Kendine ve baþkasýna eza verme
Sabýr ruhu yorar, þevki týrpanlar ihmal etme


Akýl
Ýlme ve irfana
Gönül, edep ve hayâya
Nefs zapt edilen bir hizaya eriþmedikçe
Aþk ve sevda, hasret ve firkat, hatta haþyet sinede neþet etmez

Sen
Ruhuna ve kalbine
Ne kadar uzak ve anlamaktan soðuksan
Edep ve irfan, hikmet ve marifette o nispette
Hakikatine, aidiyetine, aklýna, azmine ve umutlarýna uzaktýr

Bir
Telli saz al ellerine
Onun vecdinden ve týnýsýndan uzak haline
Tamburun nezaketine, Rebabýn naifliði, kemanýn hüznüne
Ne kadar vakýf, yakýnsýn, bilenle, bilmeyen arasýnda ki farksýn

Her gün
Aynaya bakýp durursun
Suretine mi yoksa bizzat içsel derinliðine mi?
Hangi tebessümünü açsam, sinende duran mýsrayý okusam
Bir þiir olan serencamýný kitap haline getirip, raflara býraksam

Gel artýk
Kaçýp durma, kaybolma
Silik duvarlar ve köhnemiþ sokaklarda aranma
Ne kadar kahkaha atsan, daldan dala konsan, nefsi yaþatsan
Kadavradaki cesetten farkýn yok, nefsi sýrnaþýklýkta bir fayda yok

Her lahza
Göçmelerin habercisidir
Sadece göçmeyen aþk ve ihlâs adýna ecirdir
Nerede ve kiminle yaþarsan yaþa ve fakat aslýný unutma
Deðiþmez bir adresin müntesibisin, mizan her bakýmdan ruhunda

Mustafa Cilasun