"Islak mendil yarabandý lif ister misiniz? Buyrunnn!! " Aydýn'da yaþayan yaþamayan hatta Aydýn'ý bilen her insanýn mutlaka kulaðýna gelen tanýdýk bir sestir bu. Ýçinde ne olduðunu bilmediðimiz siyah renkli çuvalýyla,sabahýn erken saatlerinden gecenin en geç vakitlerine kadar yaz kýþ üzerinde hep ayný giysiyle,bir köþeye çekilmiþ küçük bedeniyle ve yýllardýr deðiþmeyen sesiyle "ýslak mendil yarabandý lif ister misiniz Buyrunnn " der durur bu iki teyze .. Aslýnda kimsenin bu teyzelerin kim olduklarýna dair elle tutulur gerçek bir bilgisi yoktur ama hep kulaktan dolma bilgiler dolaþýr durur insanlarýn akýllarýnda.. Kimileri mit ajaný olduðunu söyler,kimileri sivil polis.. Kimileri bir villada yaþadýðýný,kimileri hergece siyah bir arabanýn onlarý gecenin bi vakti yerlerinden alýp götürdüklerini söyler.. Ve daha birçok þey..Ama gerçekte kim olduklarýný hiç kimse bilemez.. Bunu neden anlatýyorum açýkliyim.. Gecenin geç saatleriydi..Buluþundan bu yana insanlarý aydýnlatmak,etrafýndakileri görebilmelerini saðlamak için bulvarýn her on metresine konulan þatafatlý ýþýklarýn artýk karanlýðý aydýnlattýðý vakitlerdi..Herzaman insanlarla dolu olan bulvarda þimdi çýt sesi bile yoktu.. Hani ayak seslerimin bulvarýn baþýndan duyulduðunu hissederdim..Hýzlý adýmlarla ilerliyordum çünkü baya bi sýkýþmýþtým.. Koþamýyordum çünkü korkuyordum.. Ne zaman kimsenin olmadýðý yerlerden geç vakitlerde geçsem çocukken izlediðim korku filmleri gelirdi aklýma ve bildiðim bütün dualarý okurdum sessizce içimden ve hýzlý adýmlarla yürürdüm postacý þaban misali.. Yine böyle bi andý iþte.. Kýbrýs caddesini geçmiþ eski turistik parka 100-200m kalmýþtýki birden duraksadým.. Çünkü turistik park tarafýndan bana doðru yavaþ yavaþ gelen biþey vardý..Ben diyim 5 siz diyin 10 metre.. Gölgesini hesaba katmýyorum bile..Ahanda gulyabani dedim..çocukluðumun en korkulu filmi .. Sonra dikkatlice baktýðýmda gelenin o teyzelerden biri olduðunu farkettim.. Dahada korktum ne yalan söyliyim.. Ya söylenenler Doðruysa,ya bunlar organ mafyasýysa..Aman Allah'ým tamda böbreklerimin tam týkýrýnda çalýþtýðý þu anda olacak þeymi.. Neyse izledim sadece..Teyzenin sýrtýnda yine o çuvalý vardý..Oda benim gibi evine dönüyordu herhalde..Bi ara durdu ve yerden biþey alýp geri döndü..merak edip hýzlý hýzlý yürümeye baþladým..Teyzeyi geçmiþtim büyük bi þaþkýnlýkla..Çok basit biþey yapmýþtý sadece fakat hiç kimsenin yapmadýðý..yerdeki boþ cips poþetini alýp on metre gerisindeki çöp kutusuna attýktan sonra tekrar kendi yoluna dönüp yürümeye devam etmiþti..Yýllardýr yüzüne bile bakmadýðým insan çok basit biþeyle beni þaþkýnlýða boðmuþtu..Aslýnda o kadar basit biþey deðildi yaptýðý.çünkü ben olsam kaldýrmazdým ve yahut hangimiz yapardý ki? Kaçýmýz elimizdeki çöpü yere deðilde çöp kutusuna attý veya yerdeki çöpü kaldýrdý?..Ýlk okul 1.sýnýftan bu yana yerlere çöp atmayýn cümlesi kazýttýrýldý aklýmýza öðretmenler tarafýndan ama her sabah nöbetçi öðrencinin öðretmene isyanýyla baþlardý dersler..Çünkü sýra altlarýnda yok yoktu..hatýrlarým bir seferinde nöbetçilik sýrasý bendeyken kokmuþ çorap bile çýkmýþtý sýra altýndan smile ifade simgesi.. Hatta sigarasýný bitirdikten sonra izmaritini yere atan yine ayný öðretmenlerdi ne yazýkki..Anneler evlerinin içine gösterdikleri temizlik özenini kapýlarýnýn önünede gösterseydiler sokaklarda bu kadar pislik olmazdý belkide..Allah razý olsun o Çöpçülerden ki bu ülkeyi yaþanýlabilir yapanlar onlardýr.. Demek istediðim o ki insanlarý tanýmadan görmeden ne olduklarýný nasýl olduklarýný bilemeyiz ve ön yargýlarýmýzdan kurtulmanýn tek yolu bence önyargýlý olduðumuz insanlardan insanlýk öðrenmektir..Ben o teyzelerden hiç ýslak mendil yarabandý lif almadým,alanýda görmedim.. Ama o gece "insanlýk" diye biþey aldým..ücretsiz veriyo teyze..tavsiye ediyorum ..