düþtüm bu dünyanýn derdine düþtüm
kendi ellerimle ateþi deþtim
bu nasýl yangýndýr inan ki þaþtým
külüne beleyip savurdu beni

tutmak istedikçe yaktý elimi
yüküm aðýrlaþtý büktü belimi
geçer dedikleri bir söz gelimi
Ateþ-i narýnda kavurdu beni

gelip geçti yýllar baharlý kýþlý
unuttum gülmeyi gözlerim yaþlý
sevdanýn yollarý dikenli taþlý
menzile varmadan çevirdi beni

gönlümün gözünde dünyaya yeðdim
nefsime aldanýp göklere deðdim
baþa çýkamadým baþýmý eðdim
kökümden ayýrýp devirdi beni

kurtoðlu sýcaktýr ateþin yüzü
baharý görmeden getirdin güzü
doðarken vermiþim ölüme sözü
görünmeyen bir el evirdi beni

Arap Kurt