Ateþ alýr duygular hayalimizse üþür.
Ýnce bir sýzý sarar sinemizi dem be dem.
Naz tenli çay perisi aðyar ile gülüþür.
Acý çayýn katresi yaramýza olur em.
Belki de bu sebepten hüzün demli çayýmýz.


Rüyamýzý süsleyen albenili düþ gülü.
Berrak çayýn özünde ýtýrýndan iz kalýr.
Çaya usare katar o Leyla’nýn kakülü.
Yudum yudum naz demi yâr hüsnünde yol alýr.
Suzidil naðme hepten hüzün demli çayýmýz.


Kafdaðý’ndan çýð düþer yaralý sinemize.
Çayýmýzýn acýsý burar damaðýmýzý.
Eþkýyalar üþüþür hüzün definemize.
Parçalar fýrtýnalar ipek aþk aðýmýzý.
O efsane ateþ/ ten hüzün demli çayýmýz.


Nazý iþler suya naz denilir adýna çay.
Güvercin kanadýnda naðme gelir gül misal.
Hasret iklimlerine hüzünle doðar da ay.
“Bir varmýþ bir yokmuþ” un terkisinde köz masal.
Uzaðýz dosttan eþten hüzün demli çayýmýz.


Siyahýn ahý siner çaydanlýðýn isine.
Efsaneler perisi suya renk ahenk verir.
Leyla’nýn hasretiyle daðlanýr dem dem sine.
Þeker çayýn özünde kendinden geçer erir
Hasret sýzar güneþten hüzün demli çayýmýz.
Ankara, 24.02.2015 Ý.K