YÝNE YEÞÝLLENDÝ FINDIK DALLARI
     Ordu’ya Tokat-Niksar-Ünye üzerinden giriyoruz. Canik Daðlarýný týrmanýyoruz. Yaylalardan geçiyoruz.
     Müthiþ bir doða güzelliði ile karþýlaþýyoruz. Aðaçlar yemyeþil. Ahþap yayla evleri dikkatlerimizi çekiyor. Ordu’ya yaklaþtýkça fýndýk aðaçlarý sýklaþýyor ve biraz sonra hep fýndýk aðacý olarak karþýmýza çýkýyor.
     Bu etkileyici ve büyüleyici manzara eþliðinde Karadeniz sahillerine ulaþýyoruz. Þimdi Ünye içindeyiz. Küçük ve þirin bir ilçe.
     Karadenizin eþsiz güzelliði ile birlikte Ordu’ya doðru ilerliyoruz. Az sonra Türkiye’nin en büyük tünelinden geçiyoruz. Ünye ile Fatsa arasýnda 3 bin metre uzunluðunda olan Ordu Nefise Akçelik Tüneli.
     Kýsa bir süre sonra Ordu’ya giriyoruz. Karadeniz Bölgesinin muhteþem doðasýný bozulmadan korunduðu Ordu ili temizliði, yeþili ve deniziyle dikkatleri çekiyor.
     Þehir Boztepe’ye doðru týrmanýyor. Buraya daha ziyade yerli turistler geliyor. Geçim kaynaðý genellikle fýndýk. Bunun yanýnda balýkçýlýk ve turizm. Birkaç tane de fabrikasý var.
     Ordu þehri, 700 yýllýk geçmiþe sahip bir þehir. Halan varlýðýný sürdüren Eskipazar üzerine kurulmuþ.
     Þehir içinde bulunan öðretmenevine yerleþiyoruz. Kýbrýs’ta görev yapmýþ olan arkadaþým rehber öðretmen Talip AKARSU, bize buradan yer ayýrýyor.
     Yerleþtikten sonra resteuranta geçiyoruz. Biraz sonra Talip AKARSU da geliyor, derin bir sohbete baþlýyoruz. Öðretmenevi Karadeniz’e bakýyor. Denizi seyrederek balýklarýmýzý yiyoruz.
     Akþama doðru þehrin merkezini dolaþýyoruz. Yollar dar. Dükkanlar iç içe. Ýnsanlar sýcakkanlý. Þehir temiz.
     Sahil boyunca yürüyoruz. Her taraf kafeterya, çay bahçesi. Biz de bunlardan birine oturuyoruz. Çok lezzetli olan Karadeniz çaylarýndan içiyoruz.
     Ertesi gün, bize Boztepe’ye çýkmamýzý salýk veriyorlar. Boztepe, Ordu’ya kuþbakýþý hakim en yüksek zirve. Arabasýz gidemezsiniz.
     Tepeye çýkarken bakir bir güzellikle karþýlaþýrsýnýz. Her taraf yemyeþil. Fýndýk aðaçlarýyla dolu.
     Fýndýk, burada çok önemli bir bitki. Adeta hayatýn bir parçasý. Ordulular, fýndýðý kendi çocuklarý gibi görüyorlar. Ýtina ile bakýp koruyorlar.
     Fýndýklarýn arasýnda yýlan gibi kývrýlarak zirveye çýkýyoruz. Karadeniz bütün çýplaklýðýyla ayaklarýnýzýn altýnda duruyor. Deniz, þehir ve fýndýk aðaçlarý birbirini tamamlýyor. Arkada yüce daðlar fona eþlik ediyor.hiç ayrýlmayan arkadaþ gibiler.biz de bu güzelliði içimize sindire sindire seyrediyoruz.
     Daha sonra eski anayol üzerinden Ordu’ya iniyoruz. Denize yaklaþýk elli metre yükseklikte üç kýz yan yana oturmuþ duruyor. Tabi bu, heykelden baþka bir þey deðil.
     Ordu’nun yaygýn türkülerinden biri de “Tabya Baþýnda Üç Kýz Yan Yana” dýr. Tabya Baþý, Keçiköyü’ne giden anayol üzerinde ufuklara kadar ayaklar altýnda serili görünen güzel manzaralý bir semtin adý.
     Burasý kýk elli yýl önce Ordulularýn Keçiköy’e yaptýklarý gezintilerin uðrak yeri imiþ. Halk, buraya “Aþýklar Yolu” dermiþ.
     Türk Edebiyatýnda da önemli bir yeri olan türkümüz þöyle baþlýyor:
     Yine yeþillendi fýndýk dallarý
     Acep ne olacak yarin halleri
     Dalgalanýyor pembe þalvarý
     Kýz allan pullan gel, gel yanýma
     Beyaz kollarýný dola boynuma.

     Tabya Baþýnda üç kýz yan yana
     Ýçlerinden biri göz etti bana
     Nur olsun seni doðuran ana
     
     Ordu ili geleneksel el sanatlarýyla da kültür ve sanat dünyasýnda yerini almýþtýr. Yaylalarýyla turizme fayda saðlamýþtýr. Karadeniz bölgesinde ilk belediye tiyatrosu ve Türkiye’de ilk köy gazetesi burada çýkarýlmýþ.
     Doðal güzellikleriyle, gelenek ve görenekleriyle, yöresel yemekleriyle mutlaka görülmesi gereken bir yöremizdir..