ý.

adamlar
ve
kadýnlar!
çocuklarýný unutup
kendi hýrslarýný büyüttüler
o kadar büyüktü ki hýrslarý
kendileri küçüldüler

sevgi: saksýda kurumaya býrakýlmýþ çiçekti
su vermediler
aþk: usanana kadar oynayacaklarý oyuncaktý
býktýklarýnda kendi mantýklarýyla kýrdýlar

adamlar
ve
kadýnlar
baþkalarý için yaþayýp
baþkalarý için öldüler

(günbatýmý düþleri...sy.30)

II.
bu sabah bir kadýn öldü
her gün bir kadýn ölüyordu ayný yerde,
çið düþerdi üzerlerine
seher vaktinde yazgýya boyun eðen kelebek gibi

toplandý baþýna sevenleri;
aðladýlar,
dövündüler,
ama nafileydi gayretleri
kaskatý yatýyordu kadýn
çimenlerin üstünde
ve
bir adam dokundu
soðuk bedenine
ne aðladý
ne de dövündü.
sadece dokundu
gül tenine
kadýn güldü

beklediði de buydu sanki kadýnýn
uzak bir ihtimaldi
bir sonucu mu neydi bu fýtratýnýn!
yaþarken göremediði huzur
arzuladýðý dokunuþ
çok yaman çeliþkiydi ölümden sonraki vuslat
kim bilebilirdi ki,
kadýn gülecek,

kadýn gül/dü
adam/sa böcek...

(günbatýmý düþleri...sy.96)

Arap Kurt